Ποιες σκοτεινές δυνάμεις κρύβονται πίσω από την καθιέρωση της Black Monday;

Πρόκειται για δουλειά απολογητών της παγκοσμιοποίησης, δάκτυλο των ανάλγητων πολυεθνικών, αποθέωση του marketing ή κόλπο των παμπόνηρων καταστηματαρχών;

Ποιος αλήθεια τόλμησε να επιβάλλει ένα τέτοιο event για τις μάζες, ποιος επιθυμεί την παγίωση μιας “αμερικανιάς” εν μέσω  «πρώτης φοράς Αριστεράς»;

Θα ειπωθούν πολλά, θα γραφούν περισσότερα, ειδικά αν η επικαιρότητα δε ζεματάει. Η αλήθεια είναι όμως ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχε Black Monday, θα  έπρεπε να την εφεύρουμε!

Εξηγούμαστε: για έβδομη σερί χρονιά τα οικονομικά των νοικοκυριών είναι πιεσμένα και οι χριστουγεννιάτικες αγορές θα κινηθούν σε χαμηλά για την εποχή επίπεδα, τουλάχιστον όσον αφορά τα λαϊκά και τα πάλαι ποτέ μεσαία στρώματα.

Ο κόσμος όμως έχει ανάγκη από λίγη ανεμελιά, περισσότερο από ότι έχει ανάγκη από οποιοδήποτε προϊόν.

Θέλει να βγει στα μαγαζιά να χαζέψει, να πιει ένα καφέ, να αγοράσει ότι έχει ανάγκη  και κυρίως να αγοράσει ότι δεν έχει ανάγκη.

Στην αγορά του «περιττού» στηρίζεται όλος ο καπιταλισμός. Αν όλοι οι καταναλωτές είχαν συμπεριφορά ολιγαρκούς καλβινιστή που θεωρεί εαυτόν τον «εκλεκτό του Θεού», ο δυτικός τρόπος ζωής θα ήταν μια ουτοπία, περιγεγραμμένη σε κάποια βιβλία,  που θα διαλαλούσαν τηλεπωλητές σε εξαιρετικές προσφορές με το κιλό.

Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από λίγη βόλτα, από γερές δόσεις «χαζομάρας», από λίγο χαβαλέ.

Βαρέθηκε να μετρά τις συνέπειες των Μνημονίων, τους νέους φόρους, τα νέα χαράτσια, τους εθνικούς κινδύνους, τις συνέπειες του μεταναστευτικού.

Κουράστηκε να καταναλώνει ελπίδα και θέλει να ζήσει. Χωρίς τη βεβαιότητα για κάποια μεταθανάτια ζωή με πληρωμένους λογαριασμούς, πετρέλαιο και κοινόχρηστα, θέλει να βιώσει το παρόν.

Να γελάσει, να φλερτάρει, να ερωτευθεί. Να πάει ένα σινεμά, ένα θέατρο, να πιει ένα κρασί με την παρέα σε ένα ταβερνάκι. Όπως και όσο μπορεί, να θυμηθεί έστω για λίγο “τα παλιά”.

Απλά πράγματα που στον καιρό της κρίσης έγιναν πολυτέλεια, καθώς τους περισσότερους τους κυνηγούν οι υποχρεώσεις δίχως κανένα διάλειμμα.

Κι αν οι μεσήλικες έχουν αποφασίσει να ζήσουν με τις αναμνήσεις τους, οι πιτσιρικάδες δεν έχουν προλάβει να κάνουν μια αγοραστική “σκανταλιά”  της προκοπής. Είναι που είναι η γενιά των 300 ευρώ, δε θέλουν αν γίνουν και των 300 ψυχολογικών συμπλεγμάτων…

Και είναι μπροστάρηδες στο Κίνημα της “Κοπάνας της Παρασκευής”.

Ότι βγάζει τον κόσμο από τη μιζέρια της ζωής του, έστω για λίγο, έστω νοερά, θα κάνει θραύση: May day, may day, έχουμε Black Friday!