Η είδηση:

Θέση πήρε όπως αναμενόταν γύρω από τις διεργασίες στην κεντροαριστερά ο Ευάγγελος Βενιζέλος:

“Η ενότητα και η συσπείρωση είναι πολύ σημαντικά στοιχεία. Ξέρω καλύτερα από κάθε άλλον τη σημασία τους, γιατί τη βίωσα υπό πολύ δύσκολες συνθήκες το 1989, το 2007, το 2011, το 2015.  Ναι συνεπώς στην ενότητα και τη συσπείρωση. 

Όμως μιλώντας στο όνομα σας, στο όνομα αυτών που έμειναν πιστοί στη θέση τους και έδωσαν τον αγώνα για το ΠΑΣΟΚ και τη δημοκρατική παράταξη, στο όνομα αυτών που άνοιξαν την μεγάλη ελπίδα της Ελιάς και είδαν το περονόσπορο να στήνει χορό μικροψυχίας και ιδιοτέλειας,  στο όνομα αυτών που αγωνίστηκαν να σταθεί η χώρα όρθια και να φτάσει στο σημείο που έφτασε πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 – επιτυχία και κεκτημένο που δεν χαρίζουμε στη ΝΔ – οφείλω να πω τα εξής: 

Ενότητα και συσπείρωση δεν σημαίνει αναπαλαίωση. Δεν σημαίνει de facto δικαίωση της έλλειψης σεβασμού στην παράταξη και τους ανθρώπους της. 

Κάποιοι χρωστούν τουλάχιστον μια εξήγηση. Κάποιοι οφείλουν τουλάχιστον μια συγγνώμη. Θα μπορούσαμε  να ερμηνεύσουμε τις τωρινές εξελίξεις ως δικαίωση μας. Φοβούμαι όμως ότι άλλοι τις εκλαμβάνουν ως εφαρμογή του δόγματος που λέει ότι στην πολιτική όλα γίνονται και με την ίδια άνεση ξεχνιούνται, γιατί όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. 

Αν δηλαδή τον Ιανουάριο του 2015 είχαν μπει και αυτοί  στη Βουλή, όλα θα ήσαν διαφορετικά! Αλλά δεν μπήκαν παρά τις λυσσώδεις  διασπαστικές προσπάθειες και τους πρόθυμους Ποντίους Πιλάτους, τους οπαδούς των ίσων αποστάσεων. 

Δεν έχω κανένα προσωπικής τάξης πρόβλημα με κανέναν. Επωμίστηκα  τα ιστορικά βάρη της παράταξης στις δυσκολότερες φάσεις της, περισσότερες από μια φορές, χωρίς να έχω συμμετοχή στη δημιουργία των αιτιών της κρίσης και της φθοράς.

 Υπέμενα και υπομένω ακραίες αθλιότητες. Και καλά από τους πολιτικούς αντιπάλους. Είμαι πάντα ο  πρώτος στόχος του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και των συμπραττουσών δυνάμεων. Το καταλαβαίνω ως ο στρατηγικός αντίπαλος τους. Άλλες συμπεριφορές δεν καταλαβαίνω. Ή μάλλον τις καταλαβαίνω ως αρχαϊκά φαινόμενα που δείχνουν ένα πρόβλημα πολιτικού πολιτισμού που καμία υποκριτική ευγένεια και καμία κοσμική συνύπαρξη δεν μπορεί να συγκαλύψει.  

Στην πολιτική  η ηθική  είναι ζήτημα ιστορικής αυτοσυνειδησίας.  Ο καθένας και η συνείδηση  του συνεπώς. Προσωπική και ιστορική. Αυτή προτάσσεται. Για εμένα  η πολιτική δεν είναι άσκηση ψυχρού αίματος ή φεστιβάλ κυνισμού και τυχοδιωκτισμού. Αλλιώς θα είχα κάνει πολύ πιο εύκολες, ασφαλείς και συμφέρουσες  επιλογές στη ζωή μου. 

Οργανωτικά το σχήμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπως διαμορφώνεται, δεν μπορεί να πάει μακριά.

Δεν έχουμε επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά ισότιμη συμμετοχή τεσσάρων πλέον οντοτήτων στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Μόνο που η μια οντότητα από αυτές εμφανίζεται ως το αυθεντικό και αδάμαστο ΠΑΣΟΚ και ταυτοχρόνως ως ΠΑΣΟΚ χωρίς το βεβαρυμένο brand αλλά και χωρίς το υπερχρεωμένο  ΑΦΜ.  

Είμαστε υποχρεωμένοι να προστρέξουμε τάχιστα στην πολιτική απόφαση του συνεδρίου μας του Ιουνίου 2015 και να κινήσουμε τη διαδικασία για την συγκρότηση του μεγάλου πολιτικού φορέα που θα εκφράζει όλο το εύρος του προοδευτικού κέντρου, της δημοκρατικής παράταξης, συμπεριλαμβανομένων των εκδοχών της κεντροαριστεράς και της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά όχι μόνο. Με γενναιοδωρία, με διαφάνεια, με γνήσια ανανεωτική διάθεση, με εντιμότητα οργανωτική και προσωπική”, είπε μεταξύ άλλων.

Το σχόλιο

Γεγονός είναι πως το όλον ΠΑΣΟΚ, ως πολιτική οντότητα που κυριάρχησε στη χώρα για τρεις δεκαετίες, είχε πάντα στην κορυφή μια ομάδα γύρω από τον εκάστοτε ηγέτη, που έτρεχε τις εξελίξεις.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη μοιάζει περισσότερο με ενα συνεργατικό σχήμα που διασφαλίζει την είσοδο στη Βουλή, παρά ένας φορέας που ανανεώνει την κεντροαριστερά.

Με αναπλαιωμένα πολιτικά και κομματικά υλικά δεν υπάρχει μέλλον για την κενροαριστερά.

 

 

 

γηθεί της ανασυγκρότησης