Πανηγυρίζει η Κυβέρνηση για την έξοδο στις αγορές. Και καλά κάνει. Και λογικό είναι να έχει βάλει μπροστά τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό για να εκμεταλλευτεί το γεγονός.

Όμως η τριετία 2014-2017 δεν είναι απλά χαμένη. Είναι η τριετία που το εισόδημα των πολλών συμπιέστηκε ακόμη περισσότερο, είναι μια τριετία φόρων, έμμεσων και άμεσων, χαρατσιών, κόντρα επιβαρύνσεων, συστηματικής και αδιάκοπης άλωσης των μικρομεσαίων.

Είναι η τριετία του Χίλτον, είναι ένα διάστημα σκληρής εποπτείας από την τρόικα, μια τριετία που στην αρχή της λέγαμε ότι θα δοκιμάζαμε κάτι διαφορετικό, αλλά την κρίσιμη στιγμή, γυρίσαμε στην θαλπωρή του κουαρτέτου.

Γιατί, αναρωτιούνται ακόμη πολλοί.

Δεν θέλει όμως πολύ ανάλυση. Το περιβόητο plan B ήταν πορεία στα αχαρτογράφητα νερά. Όταν μιλάνε για ασάφεια, εννοούν ότι ουδείς μπορούσε να προβλέψει τις αλυσιδωτές αντιδράσεις. Που μπορεί να οδηγούσαν και σε ολική καταστροφή. Και τότε θα αναζητούνταν οι υπεύθυνοι. Αρμοδίως από τη Δικαιοσύνη.

Το πλάνο θα εφαρμοζόταν πάνω σε μια ολόκληρη οικονομία, σε μια ολόκληρη χώρα. Δεν ήταν πείραμα σε εργαστήριο, ούτε προϊόν του “ακαδημαϊκού θερμοκηπίου”.

Και βέβαια οι δανειστές περίμεναν στη γωνία: μια χώρα που γίνεται μόνη της κλωτσοσκούφι, “πείραμα”, μια χώρα “έτοιμη για όλα” είναι πάντα καλοδεχούμενη στο πλάνο και τις επιδιώξεις των ισχυρών.

Το μήνυμα προς τους άλλους έπρεπε να αποσταλεί. Ούτως ή άλλως. Ή μήπως νομίζει κανείς ότι Ρέντσι και Ολάντ μας υποστήριξαν στην κρίσιμη Σύνοδο, εμφορούμενοι από φιλελληνικά αισθήματα;

Όλα αυτά ανήκουν στην ιστορία. Το ζήτημα είναι αν μάθαμε. Διότι κανείς δεν αμφισβητεί τι πάθαμε, ξαναπάθαμε και ακόμη παθαίνουμε. Και τα γούστα πληρώνονται. Τα πολιτικά κυρίως.

Το θέμα είναι τώρα να πάμε μπροστά. Να μην είναι η έξοδος στις αγορές μια ακόμη
«στρακαστρούκα».

Το πηγάδι είναι βαθύ. Και για να βγει κανείς θέλει βήμα-βήμα στις πέτρες που προεξέχουν. Και κυρίως να μη σε τραβά κανείς κάτω, όταν πας να αναρριχηθείς.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ελληνική κοινωνία έγινε σοφότερη. Φτωχότερη μεν, αλλά σοφότερη.

Όλα έχουν το τίμημά τους. Τρία χαμένα χρόνια,  τρία χρόνια χαμένοι ή τρία χρόνια στα χαμένα;

Και τα τρία ισχύουν.  Αλληλέγγυα.