Για τη Novartis που κάλυψε τα πάντα σαν αφρικάνικη σκόνη.

Καταρχάς, ακόμη και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το σύνολο της δικογραφίας δεν έχει δημοσιευτεί κι άρα θα είμαστε φειδωλοί στις κρίσεις μας και ασφαλώς στην εξαγωγή οριστικών συμπερασμάτων.

Novartis αμελλητί λοιπόν και η μπάλα τρέχει στο γρασίδι. Και να μην υπήρχε. η Κυβέρνηση θα έπρεπε να την εφεύρει.

Διότι δεν χτυπά απλά κορυφαίους πολιτικούς αντιπάλους, αναφέρεται ευθέως στο αξιακό σύστημα των «καλών Ελλήνων»: πατριωτισμός, εντιμότητα ,ανιδιοτελής προσφορά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η επικοινωνιακή –έστω πρόσκαιρη νίκη της Κυβέρνησης είναι τεράστια. Η δικογραφία για τα σαουδαραβικά βλήματα που διαβιβάστηκε  παράλληλα, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Το συλλαλητήριο σχολιάζεται μόνο ως προς τον Μίκη. Η Δευτέρα ήταν μια άλλη μέρα.

Διότι ο κουλουράς και η επικοινωνία πρέπει να πουλά πάντα φρέσκα προϊόντα.

Όποιος μπορεί να διαβάσει πίσω από τις γραμμές του λόγου του Πρωθυπουργού θα διέκρινε το παλιό και καλό: «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν».

Μια  ευθεία αντιπαράθεση δίχως τέλος και πιθανόν χωρίς επόμενη μέρα.

Και δεν έμεινε εκεί: συνέδεσε την έξοδο από τα Μνημόνια με την εντιμότητα της  δικής του διακυβέρνησης, σε αντιδιαστολή με τις έξεις των προηγούμενων…

Με τους πολιτικούς τα πράγματα είναι σύνθετα όταν μπλέκουν με σκάνδαλα. Δεν αρκεί να μην κατηγορηθούν, δεν αρκεί να μην καταδικαστούν: πρέπει και να πείσουν την κοινή γνώμη για την αθωότητά τους.

Η γκρίζα σκιά και η διαπόμπευση στην κοινωνία, είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών.

Άδικο σαφώς, αλλά όποιος ισχυρίζεται ότι το επάγγελμα του πολιτικού έχει μόνο πλεονεκτήματα, έχει μαύρη νύχτα (στα βουνά, στους κάμπους πέφτει λάσπη στον ανεμιστήρα)

Αν στοιχειοθετούνται αδικήματα, τα οποία έχουν παραγραφεί, δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας: καταγράφονται πολιτικά στη συλλογική μνήμη.

Αν πάλι η όλη ιστορία είναι μια χονδροειδής ιστορία σκευωρίας στην οποία επενδύει η Κυβέρνηση στριμωγμένη από άλλα θέματα, θα της γυρίσει μπούμερανγκ. Και τότε δεν θα υπάρχει επιστροφή.

Στο πόσο σημασία δίνει η Κυβέρνηση στη συγκεκριμένη δικογραφία φαίνεται και από τη σύγκλιση των οργάνων, που πιθανώς να έχει να κάνει με την περαιτέρω επικοινωνιακή διαχείριση.

Τι συνέβη τελικά ίσως μάθουμε κάποια στιγμή. Έστω και αν όλα τα πολιτικά πρόσωπα είναι αθώα, σκάνδαλο Novartis υπάρχει και κάνει διεθνή καριέρα.

Είναι πιθανό η Κυβέρνηση απλά να επενδύει στο γκρι και στη λογική «κανείς δεν είναι τελείως αθώος». Εκτός από τα αδικήματα, πάντα υπάρχουν και οι παραλείψεις.

Όμως υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο, που τελικά καθορίζει τα πάντα: η περίφημη «διαδρομή του χρήματος».

Αν δεν βρεθεί και δεν επιβεβαιωθεί η διαδρομή, δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύεται, όλα γίνονται κακόβουλες εικασίες, η δικογραφία είναι ένα μυθιστόρημα αγχωμένου να κάνει γρήγορη επιτυχία συγγραφέα και εμπλέκει τους πάντες σε ένα σενάριο μαμούθ για σίριαλ με πολλά επεισόδια: με βαλίτσες, με δεσμίδες,με προστατευμένους μάρτυρες και απροστάτευτους (κυρίως από το περιβάλλον τους) πολιτικούς.

Το μόνο βέβαιο είναι πως η κοινή γνώμη θα παρακολουθήσει την εξέλιξή του καθηλωμένη, αναμένοντας ίσως την αποκαθήλωση, γελώντας πιθανώς χαιρέκακα με την ταλαιπωρία τόσο «επιδραστικών» και εξόχως σημαντικών πολιτικών προσώπων.