Μια εντελώς συνηθισμένη καθημερινή περίπτωση που νιώθεις εγκλωβισμένος στα ατίθασα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας.

Στο τέλος και ενώ νομίζεις πως έχεις ξεμπερδέψει, ο ιδιώτης δεν σου έχει πει πως χρειάζεται ακόμη μια υπογραφή ελεγκτή ιατρού.

Την ώρα που το ακούς νιώθεις πως είναι πιο εύκολο να πάρεις Χρυσόβουλο από τον Μανουήλ Παλαιολόγο, τη στιγμή που βρισκόταν στη Δύση προς αναζήτηση βοήθειας.

Βρίσκεις λοιπόν το πλησιέστερο σημείο και πας μαγκωμένος για το αν θα εξυπηρετηθείς.

Βρίσκεις το γραφείο και εισέρχεσαι με μια διστακτικότητα και κυρίως απαισιοδοξία για το τι θα κληθείς να αντιμετωπίσεις σε επικοινωνιακό επίπεδο.

Κι όμως συναντάς την έκπληξη: ενώ τσεκάρει και υπογράφει χαρτιά και βιβλιάρια, η γιατρός  μέσα σε δύο λεπτά έχει κάνει οικονομικοκοινωνική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας, ενώ μετά από μια (υποτίθεται έξυπνη, στην πραγματικότητα άκρως προβλέψιμη) δική μου απάντηση, πάμε και στη μεταφυσική, στο πνεύμα, στην κατοικία της ψυχής και πότε πραγματικά σημαίνει η αρχή του τέλους για τον άνθρωπο.

Την ευχαρίστησα αμήχανα σκεπτόμενος πόσο λιγότερο πνευματική θα ήταν η χώρα, χωρίς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες γιατρούς: λακωνικοί, ευφυέστατοι, χιουμορίστες.

Πήρα θάρρος και λέω μιας και έχω όλα τα χαρτιά δεν πάω και να τα καταθέσω στον (ο)ΕΟ με τα ΠΠΥ, πέντε λεπτά δρόμος με τη μηχανή;

Αλαζονική σκέψη εντελώς, αλλά το κατάλαβα μόλις βρήκα στο αρμόδιο γραφείο έναν ταλαίπωρο υπάλληλο να προσπαθεί να εξυπηρετήσει αλαλάζοντα πλήθη, γραιών κατά απόλυτη πλειοψηφία, που ήταν αποφασισμένες να εξυπηρετηθούν εκείνη την ημέρα ή να κρατήσουν όμηρο τον υπάλληλο για το τριήμερο.

Έδωσα το χαρτάκι προτεραιότητας στην επόμενη που μπήκε και έφυγα θεωρώντας πως ένα «θαύμα» ήταν ήδη πολύ για μία μέρα,  που ενώ προβλεπόταν δυσοίωνη και γρουσούζικη, η γιατρός μου την έφτιαξε…

Απομακρύνθηκα από το νεοελληνικό τέρας της γραφειοκρατίας με ελαφρά.

Οι αδαμάντινοι κρίκοι δεν αρκούν για να φτιάξουν ολόκληρη την αλυσίδα και βρετανικού τύπου διοίκηση η χώρα δεν θα γνωρίσει ούτε αν μείνει πεντακόσια χρόνια αποικία των Αγγλοσαξόνων.

Μη χάσουμε και τις ιδιαιτερότητές μας, τις οποίες λατρεύουμε να μισούμε. Άλλο η ψυχή, άλλο το πνεύμα, άλλο οι δυνατότητες, άλλο η διάθεση. Το παν είναι να μην μπερδευόμαστε…