Τελείωσε και το Μουντιάλ, αποδεικνύοντας σε όλους μας πως όταν θέλουμε βρίσκουμε ελεύθερο χρόνο για να δούμε αυτά που γουστάρουμε. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων.

Τι μένει από αυτό το Μουντιάλ στο «τέλος της μέρας»:

-Οι πολιτικές διαμαρτυρίες, χειρονομίες ή δηλώσεις. Από τον αλβανικό αλυτρωτικό αετό των παικτών της …Ελβετίας, μέχρι τις Pussy Riots που μπούκαραν μέσα στο γήπεδο στον τελικό και ενδιάμεσα τις δηλώσεις των Κροατών για στήριξη της Ουκρανίας μετά τη νίκη επί της Ρωσίας, φάνηκε πως το παγκόσμιο πανηγύρι προσφέρεται και για μετάδοση μηνυμάτων Αποτέλεσμα δεν έχουν, απλά υπάρχουν και δίνουν δημοσιότητα…

Αίσθηση προκάλεσε και η προσωπική ιστορία του Μόντριτς που υπήρξε πρόσφυγας ως 6χρονο παιδί, ένας παίκτης που συνδυάζει υψηλή τεχνική κατάρτιση και τρομερό πάθος, απόρροια ίσως της ψυχοσύνθεσης ενός θυμωμένου παιδιού, που μόνο όσοι έζησαν εμφύλιο ξέρουν…

-Το περιβόητο VAR. Χρησιμοποιήθηκε πολύ στους ομίλους,  ατόνησε στα νοκ-άουτ, υπήρξε καθοριστικό στον τελικό. Η ουσία είναι πως αλλάζει το ίδιο το άθλημα, μειώνοντας την διαιτητική υποκειμενικότητα και τις απανταχού ομορφιές. Τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό…

-Οι σταρ που πήγαν σπίτι τους νωρίς. Μέσι και Ρονάλντο,  Ινιέστα, Μαρσέλο και Νεϊμάρ αποχαιρέτησαν νωρίς δείχνοντας πως οι μονάδες δεν μπορούν ποτέ να νικήσουν το σύνολο, αλλά και πως το marketing  δε συμβαδίζει απαραίτητα με την ποδοσφαιρική αξία.

-Ήταν το Μουντιάλ που αποθεώθηκαν οι εργάτες αλλά και τα (κυριλέ) δρεπάνια, ελέω Ρωσίας ίσως. Ο Μόντριτς, ο Ράκιτις, ο Πογκμπά, ο Καντέ, αλλά και ο Ματσεράνο με τον Κουτίνιο κράτησαν ψηλά την εργατιά, ενώ Βαράν, οι 3 της Αγγλίας, Βίντα και Κομπανί υπήρξαν αριστοκρατικά δρεπανηφόρα.

-Η ομάδα που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο βγήκε τρίτη. Αζάρ, Λουκάκου, Ντεμπρόινεν και όλη η παλιοπαρέα του Βελγίου έβγαλαν έξω το μεγάλο φαβορί για να πέσουν πάνω στη Γαλλία που είχε ως ομάδα κάτι παραπάνω από αυτούς: ρεαλισμό μέχρι το βαθμό του κυνισμού.

-Στο τουρνουά έγιναν 4 μεγάλα ματς που καθήλωσαν την ποδοσφαιρική υφήλιο: το 3-3 Ισπανία-Πορτογαλία, το 4-3 Γαλλία-Αργεντινή, το 3-2 Βέλγιο-Ιαπωνία και ο τελικός. Pas mal που λένε και οι κάτοχοι του τροπαίου.

-Ήταν και ένα τουρνουά που πολλοί γνώρισαν για πρώτη φορά ή ξαναβρήκαν το μίτο του τζόγου: όποιος πίνει μεθά, όποιος τζογάρει πληρώνει…

-Κανείς δεν θα ξεχάσει την απονομή. Βροχή με τα κανάτια, Πούτιν, Μακρόν στο πάλκο και η Κροάτισσα Πρόεδρος να αγκαλιάζει παίκτες, προπονητές, θεατές, το προσωπικό ασφαλείας, τους διαιτητές, ενώ λέγεται πως ακόμη και στους υπεύθυνους του VAR έδωσε ένα φιλί δείχνοντας ανωτερότητα. Μεσογειακό ταμπεραμέντο…

Με αυτά και με αυτά, γίναμε ένα Μουντιάλ γεροντότεροι, αναλογιζόμενοι πως σε λίγες δεκαετίες θα λέμε στα εγγόνια μας πως προλάβαμε το ποδόσφαιρο χωρίς Video Assistant Referee, πως οι διαιτητές αποφάσιζαν με αυτά που (δεν) έβλεπαν στο live. Για να σέβονται…

Θα χρειαστεί να περιμένουμε 8 χρόνια για να ξαναδούμε καλοκαιρινό Μουντιάλ, μιας και το επόμενο θα γίνει παραμονές Χριστουγέννων στην έρημο του Κατάρ…