Ποιος ήταν ο γιατρός, ο οποίος όχι μόνο ήταν εκεί, σε όλες τις σημαντικές στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά έπαιξε και σπουδαίο ρόλο μετέπειτα στην οργάνωση του νεοελληνικού κράτους;

Ο Ερρίκος Τράιμπερ (Heinrich Treiber) γεννήθηκε το 1796 στο Meiningen της σημερινής Γερμανίας,  σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια της Ιένης, του Μονάχου και του Wuertzburg, και ειδικεύθηκε στη χειρουργική στο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Ξεκίνησε από το Λιβόρνο τέλη του 1821 και έφτασε στην Ελλάδα αρχές του 1822.

Από την ημέρα εκείνη, ο Τράιμπερ αρχίζει να γράφει για τις πολεμικές εμπειρίες του, έως τις 23 Απριλίου 1828.

Το ημερολόγιο του Τράιμπερ αποτελεί μία σημαντική ιστορική πηγή για την Επανάσταση

Η δράση του σε στεριά και θάλασσα που ακολουθεί, δίνει ανάγλυφα το συνεχές του Αγώνα, έως την απελευθέρωση.

Στις 13 Ιανουαρίου 1822 αποβιβάζεται στο Μεσολόγγi. και από εκεί φθάνει στην Κόρινθο, όπου αναλαμβάνει τη θέση ιατρού στο Τακτικό Σώμα.

Με το Τακτικό Σώμα ήταν παρών:

– Στο Κομπότι και στο Πέτα (4 Ιουλίου 1822). Κατά τη μάχη η πλειοψηφία των Φιλελλήνων σφαγιάσθηκε από τους Τούρκους. Ο Τράιμπερ μόλις κατόρθωσε να σωθεί, χάνοντας όλα τα προσωπικά του αντικείμενα και τα τόσο δυσεύρετα χειρουργικά εργαλεία.

– Στις επιχειρήσεις στα όρη των Σαλώνων (1-15 Σεπτεμβρίου 1822) και στο Χάνι της Γραβιάς ενώ στη συνέχεια με διαταγή του Δημητρίου Υψηλάντη, στη φύλαξη των Μεγάλων Δερβενίων (Κακιά Σκάλα).

– Στην πολιορκία του Ναυπλίου (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 1822) υπό την άμεση διοίκηση του Νικηταρά και τη γενική αρχηγεία του Κολοκοτρώνη.

-Μεσολαβούν οι εμφύλιες διαμάχες, ο Τράιμπερ όμως δεν ξενερώνει: παραμένει στην Ελλάδα και συντηρείται εξασκώντας το ιατρικό επάγγελμα στο Ναύπλιο, Κρανίδι και αλλού.

– Τον Φεβρουάριο του 1824  κατατάσσεται στο στρατιωτικό σώμα του Μπάιρον στο Μεσολόγγι. Στις 18 Απριλίου αρρωσταίνει ο Λόρδος Βύρων, μετέχει σε συνεχή ιατρικά συμβούλια, αλλά στις 19 Απριλίου πεθαίνει. Με τον προσωπικό γιατρό του Λόρδου Φόρτι κάνουν τη νεκροψία και ταριχεύουν το σώμα.

-Τον Οκτώβριο του 1824 ανασυγκροτήθηκε το Τακτικό Σώμα και αναλαμβάνει πάλι καθήκοντα ιατρού ενώ ιδρύει νοσοκομείο στο Ναύπλιο.

-Τον Ιούνιο 1825 επιτίθεται στο Ναύπλιο ο Ιμπραήμ με 6.000 άνδρες, αλλά αποκρούεται. Υπάρχουν πολλοί τραυματίες, τους οποίους περιθάλπει ο Τράιμπερ. ενώ τον Σεπτέμβριο 1825, συμμετέχει στην υπό τον Φαβιέρο ανεπιτυχή απόπειρα κατάληψης της Τριπολιτσάς  Ένα μήνα μετά,  το Τακτικό Σώμα αναχωρεί για την Αθήνα, όπου ο Τράιμπερ ιδρύει νοσοκομείο.

– Τον Φεβρουάριο του 1826 ο Φαβιέρος  ξεκινάει εκστρατεία στην Εύβοια. Οι τραυματίες είναι πολλοί και ο Τράιμπερ είναι και πάλι εκεί.

– Τον Ιούνιο, παραιτείται από το Τακτικό Σώμα και αναλαμβάνει τη θέση ιατρού στο στρατόπεδο Δερβενίων που τελεί υπό τη διοίκηση του Καραϊσκάκη. Τον ακολουθεί στην Αθήνα. Γίνονται μάχες στο Χαϊδάρι. Εγκαθιστά νοσοκομείο στην Κούλουρη (Σαλαμίνα).

– Στις 6 Νοεμβρίου 1826 μετέχει με το σώμα του Καραϊσκάκη στη μάχη της Δόμβραινας ενώ το Φεβρουάριο του 1827  λαμβάνει μέρος σε απόβαση στην Καστέλλα υπό τον συνταγματάρχη Gordon, μαζί με τα σώματα του Μακρυγιάννη, του Ι. Νοταρά και το Τακτικό Σώμα, για να λυθεί η πολιορκία της Ακροπόλεως από τον Κιουταχή.

Στη μάχη του Αναλάτου «έπεσαν 1.200 Έλληνες και όλοι οι Φιλέλληνες», αναφέρει στο ημερολόγιό του. Έχει εγκαταστήσει νοσοκομείο στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας, για την νοσηλεία μαχητών που μεταφέρονται εκεί από το πεδίο της μάχης.- Στις 24 Απριλίου 1827, φέρνουν στα Αμπελάκια τη σορό του Καραϊσκάκη, που είχε σκοτωθεί την προηγουμένη μέρα στο Φάληρο, κάτω από εν πολλοίς αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο Τράιμπερ συνοδεύει τη σορό του στην Κούλουρη, όπου γίνεται η κηδεία.

– Τον Ιούνιο 1827, αναλαμβάνει τη θέση του  ιατρού στο ατμόπλοιο Καρτερία και για  τους επόμενους 8 μήνες,  μετέχει σε όλες τις επιχειρήσεις . Το Καρτερία οργώνει όλες τις θάλασσες. Από τον Κορινθιακό, στο Ιόνιο, στη θάλασσα των Κυθήρων, στο Αιγαίο, στο Λιβυκό.

– Στις 29 Σεπτεμβρίου 1827 το Καρτερία μαζί με το μπρίκιι ”Σωτήρ” και 5 ακόμη πλοία, παίρνει μέρος στη ναυμαχία της Αγκάλης, όπου συγκρούεται με τουρκικό στολίσκο: στον κόλπο των Σαλώνων πυρπολούν 9 τουρκικά πλοία – και την  ναυαρχίδα- ενώ αιχμαλωτίζουν ένα ακόμη

– Στις 4 Μαρτίου 1828, ο Άστιγξ υποβάλλει την παραίτηση του από την Καρτερία και δύο μέρες αργότερα αποχωρεί και ο Τράιμπερ. Ο Αστιγξ επανήλθε στη θέση του και έλαβε μέρος σε μία τελευταία επιχείρηση στο Μεσολόγγι, όπου τραυματίσθηκε. Δίχως περίθαλψη, μοιραία υπέκυψε στα τραύματά του. Στα τέλη Απριλίου 1828, αναλαμβάνει διευθυντής του στρατιωτικού νοσοκομείου της Ακροναυπλίας.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, ο Τράιμπερ ήταν αυτός που διενήργησε τη νεκροψία και υπέγραψε τη σχετική ιατροδικαστική έκθεση. Είχε μάλιστα το θλιβερό προνόμιο να ταριχεύσει τον νεκρό Καποδίστρια.

Είναι βέβαιο ότι ο μεγάλος αυτός φιλέλληνας έσωσε χιλιάδες Έλληνες τραυματίες και αρρώστους κατά τη διάρκεια του Αγώνα, τη στιγμή που κάθε έννοια νοσηλείας και νοσοκομειακής περίθαλψης ήταν ανύπαρκτη.

Τα σπίτια των χωρικών δέχονταν μόνο τους ελαφρότερα τραυματισμένους, γιατί υπήρχε η δεισιδαιμονία πως όσοι πέθαιναν από  τραύματα πολέμου …βρυκολάκιαζαν. Χρειαζόταν η διαβεβαίωση του γιατρού και των δημογερόντων ότι δεν πρόκειται να πεθάνει ό τραυματίας για να δεχθούν τραυματία σπίτι τους.

Το 1831 ο Τράιμπερ νυμφεύθηκε τη Σάντα Οριγώνη, κόρη του κορσικανού πρώην αξιωματικού του Ναπολέοντα, που είχε καταφύγει στην Ελλάδα από το 1814, Δομένικου Οριγώνη, και της Αθηναίας Φραντζέσκας Αγαπίου.

Tο 1835 μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου του ανατέθηκε η οργάνωση και αναμόρφωση της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Στρατού, όντας ο πρώτος Αρχηγός.

Η ιατρική επιστήμη στην Ελλάδα, οφείλει στον Τράιμπερ και την εισαγωγή της αναισθησιολογίας, ενώ χορήγησε την πρώτη μαιευτική αναισθησία χορηγώντας αναισθησία με αιθέρα σε επίτοκο για εμβρυουλκία.

Όταν το 1854 κτύπησε την Αθήνα η μεγάλη επιδημία χολέρας, και οι δρόμοι ήταν έρημοι, ο μεγάλος Φιλέλληνας που είχε γίνει Έλληνας ήταν ο μόνος που διέσχιζε πολλές φορές την ημέρα τους δρόμους έφιππος, πιστός στο καθήκον, έως ότου προσβλήθηκε και ό ίδιος!

Ο Τράιμπερ εξακολούθησε να είναι …Στραταίος, φθάνοντας μέχρι το βαθμό του Ανωτέρου Γενικού Αρχιάτρου, και αποστρατεύθηκε κατά το έτος της δυναστικής μεταβολής,το 1864. Έλαβε ένα σωρό παράσημα και μετάλλια. Υπερήφανος όμως ήταν για το αργυρούν Αριστείο του Αγώνα.

Άφησε παρακαταθήκη και δύο λίστες, η μία με 59 ονόματα Φιλελλήνων που γνώρισε στην Ελλάδα και ένα δεύτερο με 102 ονόματα Φιλελλήνων που έπεσαν μαχόμενοι ή πέθαναν από άλλες αιτίες.

Από το γάμο του με τη Σάντα Οριγώνη, ο Τράιμπερ απέκτησε 6 παιδιά και απεβίωσε στην Αθήνα το 1882, πλήρης ημερών, σε ηλικία 86 ετών

Η μεγαλύτερη κόρη του, Ρόζα παντρεύθηκε τον Πέτρο Κιάππε, γιό ενός άλλου Φιλέλληνα και αγωνιστή της επανάστασης, του Ιωσήφ Κιάππε, απόγονος του οποίου προ 30 ετών ενεπλάκη στην περίφημη “υπόθεση Κιάππε”: σκάνδαλο κατά κάποιους (ή μέγα φιάσκο κατά άλλους) στημένων αγώνων, όντας υπάλληλος της ΕΠΟ.

Αυτή όμως είναι μια άλλη, καθόλου ένδοξη, ιστορία, ενδεικτική όμως του γεγονότος πως οι Φιλέλληνες που επέζησαν, ρίζωσαν στην ελεύθερη Ελλάδα.