Με τον ψευδογιατρό “Dr Kontos”να είναι ξανά στην επικαιρότητα λόγω της δίκης του, στην οποία αποκαλύπτονται πως εξαπάτησε και οδήγησε αργά και βασανιστικά στο θάνατο τα θύματα του, προέκυψαν δυναμικά και οι Θεματοφύλακες.

Ασκώντας βία σε γυμνασιάρχη τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα. Ήταν μια σοφή ενέργεια. Επιλήφθηκε η δικαιοσύνη και θα έχουν το χρόνο να ξαναδιαβάσουν το Σύνταγμα και τους Νόμους γιατί κάπου χάθηκαν στη μετάφραση.

Κι όχι μόνο: δε λένε πια μόνο τις βλακείες τους. Πέρασαν σε βίαιες πράξεις.

Κι αυτή είναι η κόκκινη γραμμή: είμαστε ελεύθερη χώρα, μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως τα ούρα του σκύλου  θεραπεύουν την ουλίτιδα (σχήμα λόγου, δεν τη θεραπεύει, ναι;) δεν μπορεί όμως να απλώσει το ξερό του πάνω σε κανέναν.

Εκτός κι αν τους βγαίνει το φασιστικό που έχουν μέσα τους και το εκφράζουν δήθεν εναλλακτικά.

Μα είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα;

Κι όμως πολλοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών.

Όταν στο όνομα της τηλεθέασης ή της αναγνωσιμότητας, προβάλλεται κάθε παλαβομάρα.\

Στους χίλιους που θα την ακούσουν ή θα τη διαβάσουν, ο ένας θα τσιμπήσει.

θα ψαχτεί στο ίντερνετ και στα σόσιαλ, θα βρει ομοίους του με παρεμφερή ψυχολογικά κι άλλα προβλήματα, θα προοδεύσει.

Όσοι μιλούν για το φαινόμενο με όρους μνημονιακούς και κλεισούρας λόγω πανδημίας, υποτιμούν ένα φαινόμενο που πάντα υπήρχε.

Φραπελιά

Θυμάστε την φραπελιά. Δε χρειάστηκε παραπάνω από μισή ώρα εκπομπής της Άννας Δρούζα στην κρατική τηλεόραση (!!!) για να προκληθεί πανδαιμόνιο σχετικά με το νέο, φερόμενο ως θεραπευτικό του καρκίνου φάρμακο.

Η «επιδημία» ξέσπασε ταχύτατα όταν η Αθανασία Καραμπάτσου δήλωσε ότι τα διαλυμένα στο νερό φύλλα ελιάς μπορούν να χρησιμεύσουν ως  αντικαρκινικό φάρμακο.

Το γεγονός αυτό αποτέλεσε πρώτη είδηση στα κανάλια και τις εφημερίδες με την ιατρική κοινότητα να προσπαθεί να μιλήσει με τον Ορθό Λόγο, αλλά μάταια.

Και δεν υπήρχε πανδημία καν τότε.

 

Η πικραγγουριά

Αρχές του 1952. Η Ελλάδα μόλις είχε βγει από τις στάχτες του εμφυλίου πολέμου και προσπαθούσε να αναδιοργανωθεί. Ενώ μέχρι τότε θεωρούνταν θαυματουργά τα κινίνα, μέσα σε λίγες μέρες έγινε χαμός:  ο ζωμός της πικραγγουριάς μπορούσε να θεραπεύσει την ασθένεια- θρύλο, τον καρκίνο, αυτόν που ο λαός δεν μπορούσε καν να προφέρει το όνομά του και τον έλεγε «το κακό».

Ολόκληρο το πανελλήνιο άρχισε να παραληρεί και να αναζητά μετά μανίας το μικρό αγκαθωτό φυτό σε οικόπεδα, χωράφια και πεζοδρόμια.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό πως και τότε έπαιρναν στο ψιλό τους ευκολόπιστους: Ανέβηκε η επιθεώρηση  «Πικραγγουριά» των κ.κ. Ασημακόπουλου, Σπυρόπουλου, Παπαδούκα με τους Νίκο Ρίζο, Σπεράντζα Βρανά, Ρένα Ντορ, Μπελίντα, Λειβαδίτη, Αυλωνίτη, σε μουσική Μουζάκη.

Χαρακτηριστικοί της κατάστασης είναι οι στίχοι του λαϊκού ποιητή Στάθη Έγγαρχου

Η πικραγγουριά 

Είναι φάρμακο σπουδαίο φίλοι μου η πικραγγουριά

και γιατρεύει ανεξαιρέτως νέους, γέρους και παιδιά,

αφαιρεί τον κάθε πόνο και τον άρρωστο γλιτώνει

κι απ’ το βέβαιο χαμό του η πικραγγουριά τον σώνει.

Θεραπεύει τον καρκίνο, τον κοκίτη, την καρδιά,

τη χολέρα, την πανούκλα η γνωστή πικραγγουριά.

Τους χονδρούς αδυνατίζει, τους αδύνατους παχαίνει

και κατάντησε μπροστά της φάρμακο άλλο να μη βγαίνει.

Τα αρθριτικά γιατρεύει ως και τους ρευματισμούς

ιλαρά ή μαγουλίτες η γνωστή πικραγγουριά

θεραπεύει και τους κάλους τους μικρούς και τους μεγάλους.

Αλλά υπάρχει και το άλλο: αν δεν ξέρεις να τη φτιάξεις

πιθανότητα μεγάλη, φίλε μου, να τα τινάξεις.

Μα τι να κάνει ο πτωχός, πίνει και ξαναπίνει,

αφού δεν έχει τη δραχμή ούτε για ασπιρίνη.

 

Το νερό του Καματερού

Στις 9 Φεβρουαρίου 1976 μια είδηση βόμβα σκάει στην Αθήνα. Οι πρωινές εφημερίδες ανακοινώνουν πως βρέθηκε ένα θαυματουργό υγρό προερχόμενο από μια μυστική και ραδιενεργή πηγή της Κω και είναι πολύ πιθανό να θεραπεύει τον καρκίνο. Ως παρασκευαστές του νέου φαρμάκου παρουσιάζονται ο τριανταεξάχρονος δικηγόρος Γεώργιος Καματερός με κύριο συνεργάτη τον επιχειρηματία Κωνσταντίνο Γράτσο.

Παρουσιάζονται ασθενείς που δηλώνουν ότι θεραπεύτηκαν, οι πωλήσεις των εφημερίδων εκτινάσσονται στα ύψη, οι άνθρωποι παραληρούν και επιζητούν ακατάπαυστα τη διανομή του σωτήριου υγρού.

Ο ίδιος ο Καματερός οργανώνει ολοένα και περισσότερα σημεία διανομής του θαυματουργού σκευάσματος και η κατάσταση φτάνει στα άκρα όταν ένας πολίτης σκοτώνεται σε σημείο διανομής του «νερού» από βυτιοφόρο που μεταφέρει το περιζήτητο φάρμακο. Σύσσωμη η ιατρική κοινότητα αντιδρά και στέλνονται δείγματα σε Ελβετία και Ιταλία προς εξέταση. Οι απαντήσεις δεν είναι ενθαρρυντικές. Παράλληλα σημειώνονται οι πρώτοι θάνατοι καρκινοπαθών που σταμάτησαν τη φαρμακευτική αγωγή και τη μέχρι πρότινος ακολουθούμενη θεραπεία και άρχισαν να πίνουν το «νερό».

Ο Καματερός σε αντίδραση οργανώνει πορεία προς τη Βουλή. Ένας πρόωρος αρνητής της λογικής, ένας προφήτης των σημερινών ψεκασμένων.

Η κίνηση αυτή σημειώνει μεγάλη επιτυχία και η πολιτεία συνειδητοποιεί ότι πρέπει πλέον να λάβει σκληρά μέτρα.

Το τέλος γράφεται ύστερα από μία συνέντευξη τύπου παρωδία που έδωσε ο Καματερός , όπου αυτοπαρουσιάστηκε ως ο Νέος Μεσσίας. Η κυκλοφορία του νερού απαγορεύτηκε επίσημα στα τέλη Μαρτίου του 1976, ενώ εναντίον των εμπνευστών της ασκήθηκε ποινική δίωξη.

Το δηλητήριο του μπλε σκορπιού.

Το 1980 στο Γκουαντάναμο της Κούβας, ο βιολόγος Misael Bordier δήλωσε ότι χρησιμοποίησε στα πειράματά του με ζώα το περίφημο ελιξίριο, γνωστό πλέον ως Escozul, που παρασκεύασε χρησιμοποιώντας το δηλητήριο του γηγενούς στην Κούβα μπλε σκορπιού. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, τα αποτελέσματα των πειραμάτων του σε σκύλους ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Η ιατρική κοινότητα τον αντιμετώπισε με δυσπιστία και έτσι το θέμα ξεχάστηκε.

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά ξανασκάει δυναμικά, το δηλητήριο του μπλε σκορπιού απειλεί τις ισορροπίες που είχαν ήδη αποκατασταθεί στον ιατρικό κόσμο σχετικά με τη θεραπεία της επάρατης νόσου. Το θέμα απέκτησε έντονη και διεθνή δημοσιότητα.

Στα κανάλια παρουσιάζονταν εκτροφείς του μπλε σκορπιού στην Κούβα και ισχυρίζονταν ότι η θεραπευτικές ιδιότητες του σκευάσματος ήταν αδιαμφισβήτητες. Τους ισχυρισμούς αυτούς επιβεβαίωναν ασθενείς που διατείνονταν πως θεραπεύτηκαν χάρη στο νέο φάρμακο. Γρήγορα άρχισαν να οργανώνονται ομαδικά ταξίδια στην Κούβα σε αναζήτηση του περίφημου δηλητήριου. Η ιατρική κοινότητα αντέδρασε και μέσω πολλών εκπροσώπων της επιβεβαίωσε πως τίποτα δεν είναι αποδεδειγμένο Ύστερα από λίγο το κύμα ενθουσιασμού του κόσμου κόπασε.

Κι αυτό το ματζούνι προσέκρουσε στην πραγματικότητα, ενώ δεν ήταν λίγοι οι Έλληνες που πήγαν στην Κούβα για συγγενείς και φίλους τους προκειμένου να το προμηθευτούν.

 

 

Υπάρχει λοιπόν το υπέδαφος για τις παλαβομάρες, δεν προέκυψαν μόνες τους.

Είναι ίσως η ροπή του ανθρώπου να πιστέψει σε καθημερινά “θαύματα”, η ανασφάλεια του, πολλά κόμπλεξ και ένας θυμός προς όλους και όλα, προς το σύστημα.

Δεν είπε γνωστός παρουσιαστής πως πήρε χάπια αδυνατίσματος και αυτά τον έκαναν επιθετικό;

Πήγε στα εναλλακτικά κι αυτός. Τουλάχιστον είχε το θάρρος να προειδοποιήσει τον κόσμο.

Να θυμόμαστε όμως πάντα, ανεξάρτητα τι μας λέει ο καθένας ανόητος ή πονηρός πως:

Η λήψη οποιουδήποτε σκευάσματος ή η διακοπή της ήδη δοθείσας αγωγής είναι πιθανό να θέσει την υγεία μας σε κίνδυνο.

Σκοπός της ιατρικής κοινότητας δεν είναι να πανικοβάλει ή να εγείρει την απαισιοδοξία των ασθενών, αλλά να παρέχει μια σίγουρη και κυρίως ασφαλή ίαση και ανακούφιση.

Η Ιατρική επιστήμη τη σημερινή εποχή προχωρά με αλματώδεις ρυθμούς και αυτό είναι το (αισιόδοξο) μήνυμα.

Τα νέα εμβόλια υπόσχονται πολλά για την καταπολέμηση πολλών ανίατων ασθενειών.

 

ΥΓ: Ναι, αλλά μήπως το δηλητήριο του μπλε Σκορπιού ανακατεμένο με νερό του Καματερού και αφρό από τη φραπελιά, λίγο μέλι αγορασμένο με πέτρες, μήπως όλα αυτά σε συνδυασμό, κάνουν θαύματα;

Ας μη βάζουμε ιδέες στους ελαφρόμυαλους, που είναι έτοιμοι να πιστέψουν την παπάντζα του κάθε επιτήδειου, που πουλά για “φάρμακα”, διάφορα υγρά σκευάσματα που δεν κάνουν ούτε για τους υαλοκαθαριστήρες.

Τους βρομίζουν, όπως όλοι αυτοί τις ζωές μας…