Και εσωκομματική γκρίνια ξεσήκωσε η αυγουστιάτικη κρίση με τις φοβερές πυρκαγιές.

Δεν διστάσαμε από την αρχή και πριν φανούν τα λάθη και οι παραλείψεις, για τα οποία πια όλοι μιλούν, να γράψουμε χωρίς περιστροφές για το Μάτι της ΝΔ.

Καταστροφικό 10ήμερο για το περιβάλλον, δεκάδες σπίτια στην πυρά, ένας θάνατος εθελοντή δασοπυροσβέστη.

Το να συγκρίνουμε καταστάσεις καταστροφής βάσει του ποιος κυβερνά, εκτός από στενά μικροκομματικό είναι και ανόητο. Ας το κάνουν τα κόμματα με τα επιτελεία τους. Το έχουν.

Πάμε στο δια ταύτα: πολλή κουβέντα και φωνές για την τοποθέτηση του Σταύρου Μπένου ως επικεφαλής της επιτροπής για την ανασυγκρότηση της Εύβοιας.

Πέρα από το καθαρά πασοκικό μουστάκι-σήμα κατατεθέν, ο πρώην Δήμαρχος και Υπουργός έχει επιτυχίες στο παλμαρέ του, μόνο λούζερ δεν τον λες.

Πολιτικά η κίνηση αυτή του Πρωθυπουργού σηματοδοτεί για ακόμη μία φορά, την προσήλωσή του στη διεύρυνση και στο στόχο να μη χαρίσει το όλον ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ.

Να το πούμε με ποσοστά εκλογικά για να γίνουμε κατανοητοί.

Το 2012 εν μέσω κρίσης η ΝΔ παίρνει 19%, το οποίο με την τότε πανστρατιά γίνεται 30%  σε ένα μήνα: προκύπτει τρικομματική Κυβέρνηση που γίνεται δικομματική όταν φεύγει η ΔημΑρ.

Το 2014 στην Προεδρική εκλόγή, που θα έκρινε την πτώση ή μη της Κυβέρνησης παρά την τότε φιλολογία για “υπερκομματική” υποψηρφιότητα προτιμήθηκε ο Σταύρος Δήμας. Το αποτέλεσμα γνωστό.

Έχει ενδιαφέρον όμως να πούμε (και το γράφουμε αυτό μετά λόγου γνώσεως) πως πριν την πρώτη ψηφοφορία, πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες ήταν σίγουροι για τις 180 ψήφους. Πριν την τρίτη, οι ίδιοι ήταν βέβαιοι για τις επερχόμενες εκλογές, στις οποίες η ΝΔ πήρε 27%.

Το 2019 με τις κινήσεις ιδίως προς το εκσυγκχρονιστικό (ή σημιτικό) μπλοκ, το ποσοστό της ΝΔ πήγε στο 40% και στην αυτοδυναμία.

Από τον Σταύρο Δήμα ως τον Σταύρο Μπένο υπάρχει μια απόσταση 10-12%, αυτή που χωρίζει συνήθως την Κυβέρνηση από την μείζονα αντιπολίτευση.

Όλα τα υπόλοιπα είναι κραυγές ανθρώπων που παρότι (υποτίθεται) σφόδρα κομματικοί της ΝΔ θέλουν για τους δικούς τους λόγους να ρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και άρα να επαναφέρουν τον Αλέξη Τσίπρα στην εξουία, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω εμφανίζεται σοβαρός και μετρημένος στην κριτική του, μην υιοθετώντας ούτε τα βρισίδια και τις κατάρες προς τον Πρωθυπουργό, ούτε τις φωνές “του πάγκου και της εξέδρας” της ΝΔ.

Ίσως διότι έχει καταλάβει πως το παιχνίδι παίζεται στο κέντρο και στους πολίτες που αλλάζουν την ψήφο τους κάθε τετραετία, ανεβοκατεβάζοντας κυβερνήσεις.