Ο λόγος περί ανασχηματισμού, όταν πίσω από τα ονόματα κρύβονται τα πατώματα στα ποσοστά, με στόχο την κυρία Γεννηματά Φώφη και τα άλλα τα παιδιά:

Ο ανασχηματισμός δεν είναι τίποτε άλλο από ασκήσεις επί χάρτου για την μετεκλογική σκηνή αλλά όλα θα κριθούν από το κατά πόσο το ΚΙΝΑΛ θα πάρει εκλογικό ποσοστό που θα του επιτρέψει να συμπράξει μετεκλογικά με την ΝΔ.

Δυστυχώς για αυτήν η άσκηση μιας αντιπολίτευσης βασισμένης στον …»ρεβανσισμό», απλά πριμοδότησε την ΝΔ υπονομεύοντας τον διακριτό ρόλο του (εναπομείναντος από το όλον) ΠΑΣΟΚ στον χώρο του πολιτικού σκηνικού και ειδικά της κεντρο-αριστεράς, όπου μοιραία έχει αυτο-τοποθετηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι εκεί ακριβώς επιδιώκει να ηγεμονεύσει κατά τα (πολλά) επόμενα χρόνια.

Επομένως, μπορούμε να χλευάζουμε  και να τρολάρουμε δίχως αύριο τον ανασχηματισμό που περιλαμβάνει ακόμη και τους «υβριστές» του Αλέξη, σε έστω  διακοσμητικό ρόλο, αλλά το μήνυμά του είναι σαφές και διλημματικό: μπορείτε να πάτε όσοι θέλετε σε μετα-μνημονιακή διακυβέρνηση με τη ΝΔ και να «εξαφανιστείτε» πολιτικά μεσοπρόθεσμα ,ή ξεχνώντας τα μεταξύ μας «χαρακώματα και πάθη» να συμπράξετε σε μια ανανεωμένη «αντι-δεξιά»  προοπτική προτάσσοντας στον «νεο-φιλελευθερισμό» μια εναλλακτική πολιτική πρόταση.

Γιατί αυτό που μετα-μνημονιακά προτείνει πολιτικά ο Αλέξης και η πασοκογενής ομάδα που βρίσκεται στα πράγματα είναι η αριστερόστροφη όψη της καραμανλικής πρότασης για την κεντροδεξιά.

Είναι η συνειδητή προσπάθεια περαιτέρω μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ: από άθροισμα συνιστωσών έγινε κόμμα και τώρα θα επιδιώξει να γίνει παράταξη, υπακούοντας στα κελεύσματα των καιρών, αλλά πρωτίστως λαμβάνοντας μέτρα για την συντήρησή του, ως νεο-ΠΑΣΟΚ και άρα ως ένας εκ των δύο κυρίαρχων πόλων εξουσίας.

Και ο άλλος πόλος, η ΝΔ,  στην ίδια ακριώς λογική,  ακροβατεί μεταξύ κέντρου και δεξιάς, με τη διαφορά πως δείχνει να αποκλείει συστηματικά από τις λίστες της κάθε «ακροδεξιά παρρέκλιση».