Ό,τι κι αν ακούγεται ή γράφεται για την επόμενη μέρα στην Κουμουνδούρου έχει ενδιαφέρον, ιντριγκάρει, πάντα στους χαμένους γίνονται «πραγματάκια», αλλά δε σημαίνει πως ισχύουν και όλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εξουσίας πια και με τη βούλα, όχι διαμαρτυρίας.

Και γνωρίζοντας πια από κοντά το βαθύ κράτος, τις διαπλοκές, περιπλοκές και της πολιτικής τις διαδρομές, απευθύνθηκε στην «Πυθία» για ένα παρηγορητικό λόγο, για μια πρόβλεψη, για μια κουβέντα στην τελική.

Εξεπλάγησαν από τις αποστάσεις που κράτησαν οι πάλαι ποτέ συνοδοιπόροι.

Και τελικά για να τους «γλεντήσουν», για να τους τρολάρουν, για να παίξουν με τον καημό τους αν θέλετε, τους μούρλαναν στους χρησμούς, στο ναι μεν, αλλά στο απώτατο μέλλον, στο μακροπρόθεσμο πλαίσιο και άλλες παπαριές καμαρωτές, τόσο που οι σύντροφοι κατάλαβαν πως έφαγαν πόρτα.

Αν θελήσει κανείς να κωδικοποιήσει το χρησμό της Πυθίας, να δώσει σε επίγραμμα το αποτέλεσμα της συνάντησης, δε θα ήταν άλλο από το κάτωθι.

Εἴπατε τῷ βασιλεῖ, χαμαί πέσε δαίδαλος αὐλά,
οὐκέτι Τσίπρας ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην,
οὐ παγάν λαλέουσαν, ἀπέσβετο καί λάλον ὕδωρ.

Σε ελεύθερη απόδοση στα Νέα Ελληνικά από τα αρχαία Σκοπιανά, έχει ως εξής:

Πείτε στον βασιλιά, το τούμπανο μέγαρο έπεσε τα χάμω.
Ο Τσίπρας δεν έχει πια το Μαξίμου, ούτε τη δάφνη που προφητεύει,
ούτε την πηγή που μιλάει. Και το νερό που μιλάει έχει στερέψει κι αυτό.

Δεν είναι παράξενο λοιπόν που σύμφωνα με τις πληροφορίες μας το έριξαν στο «νερό που καίει», να πάνε τα φαρμάκια κάτω…