Λίγες ώρες απέμειναν για την ολική επαναφορά του lockdown, που ας γκρινιάζει ο Μπαμπινιώτης μια χαρά ακούγεται. Θα το εξελληνίσουμε σε λοκντάου, λοκτάου, άου, θα κάνουμε δική μας τη λέξη των βαρβάρων. Με κάθε κόστος.

Και απαγορευτικό να το πούμε λάθος θα κάνουμε. Όταν βγαίνει απαγορευτικό από το Λιμενικό για τα πλοία δεν υπάρχει εξαίρεση για το σκύλο.

Αφήστε που ο ελληνισμός παραμένει αναλλοίωτος. Στην ισπανική γρίπη του 1918, είχαμε τσακωνόμασταν για το αν γράφεται γρίπη ή γρίππη. Αυτό ήταν το καίριο ερώτημα για τον ιό που μέσα σε λίγους μήνες χτύπησε το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού….

Τώρα για το πόσο μας καίει τον εγκέφαλο και το DNA η χρήση της ποιητικής αγγλικής: όχι δε θα είμαι down μέσα στο lockdown, τρέχω για ψώνια και κομμωτήριο, θα κάνω το σπίτι γυμναστήριο.

Επί της ουσίας όμως και για όσους αναρωτιούνται πως φτάσαμε τόσο γρήγορα ως εδώ υπάρχουν κάποια αναντίρρητα δεδομένα:

-Υπήρξαν σίγουρα λάθη, ακόμη περισσότερες παραλείψεις. Εκτός από εφησυχασμός των πολιτών, υπήρξε και εφησυχασμός του κρατικού μηχανισμού. Γιατί να μην ετοιμαστεί στο μεσοδιάστημα ένα Νοσοκομείο μόνο για Covid-19, σε ένα από τα ολυμπιακά ακίνητα που ρημάζουν για παράδειγμα; Γιατί να μη γίνουν κι άλλες προσλήψεις υγειονομικών, όταν από το Μάιο όλοι προέβλεπαν νέο κύμα το Φθινόπωρο;

-Μας έφαγαν και τα πάθη. Παρτάρες, ποτάρες, συναυλιάρες, ταξιδάκια για ημερήσια αναψυχή στην εστίαση της Περιφέρειας, παντός είδους συνωστισμοί που δεν χρειάζονταν και θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί χωρίς κανένα κόστος . Αλλά δεν είναι κι εύκολο να πειθαρχήσει κανείς άμα είναι να ακούσει Μπίγαλη και “έλα Απόλλωνα, έλα”. Και μια χαλάρωση γενικότερη, που δεν υπήρξε την πρώτη φορά, τότε που κυριαρχούσε ο φόβος.

-Ίσως όμως το πιο σημαντικό στοιχείο για να φτάσουμε στην εκθετική αύξηση και στην ουσία στην ανεξέλεγκτη διάδοση του ιού υπήρξαν οι μάχες που χάθηκαν. Επικράτησαν στον κόσμο λογικές τύπου “μια γριπούλα είναι”, αφορά μόνο τους επιβαρυμένους οργανισμούς, τους έχοντες υποκείμενα νοσήματα και τους υπερήλικες και το αμίμητο “ξέρεις κανέναν που να νόσησε;”

Μιας και φτάσαμε σε ένα σημείο που όλοι πια γνωρίζουν κάποιον που νόσησε, τώρα τα πράγματα αλλάζουν. Ο φόβος θα ξανάρθει στη θέση της χαλαρότητας.

Ευελπιστούμε πως και επικοινωνιακά θα πάει καλύτερα η κατάσταση, γιατί και εκεί χάθηκε η μάχη τους τελευταίους μήνες.

Ίσως γιατί “έπρεπε” όπως λένε οι κυνικοί να λιαστούν οι Γερμανοί. Τώρα από Απρίλιο ξανά.

.