- emo.gr
- Επιστήμη
- Πόσο απέχουμε από το 1959;
Ο “χατζηαβατισμός” που χαρακτηρίζει ορισμένους δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Ασφαλώς όμως έχει επεκταθεί στο πέρασμα των δεκαετιών, έχει γίνει η συνήθης εικόνα των κρατούντων
Από τον Άικ στον Ομπάμα. Τον πρώτο είχε υποδεχθεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ως Πρωθυπουργός, τον Μπους ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τον Ομπάμα ο στενός του συνεργάτης Π. Παυλόπουλος, ως ΠτΔ επίσης.
Μεσολάβησε ο Μπιλ Κλίντον με το φαντεζί στυλ, τον Σημίτη Πρωθυπουργό και τον Κώστα Καραμανλή αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το Κυπριακό βρίσκεται και πάλι προ μιας ιστορικής συμφωνίας, όπως το 1959, μόνο που σε κάθε περίπτωση η όποια συμφωνία θα είναι χειρότερη από αυτή της Ζυρίχης του 1960. Μεσολάβησε η εισβολή του 1974 και δεκαετίες διαβουλεύσεων.
Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι όπως το 1959. Λίγοι πλούσιοι, πολλοί φτωχοί. Τότε έφευγαν μετανάστες οι εργάτες, τώρα οι επιστήμονες. Τότε στέλναμε έξω νιάτα, τώρα μορφωμένα παιδιά. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, μεταναστεύει ο “ανθός”.
Τώρα έχουμε κυρίαρχο θέμα το χρέος. Στις 31/12/1959 το συνολικό δημόσιο χρέος ήταν 8 δις δρχ. τρέχουσες τιμές, ελάχιστο δηλαδή σε σχέση με το σημερινό, όμως οι “υποχρεώσεις” της χώρας έναντι των ΗΠΑ ήταν τεράστιες.
Μια ακόμη ομοιότητα με το 1959 είναι ότι στη χώρα διαμένει και ο τέως. Τότε ήταν διάδοχος.
Αυτό που πράγματι έχει αλλάξει από τότε ως τώρα είναι η Ε.Ε. και η ένταξή μας σε αυτη, θα πει κάποιος. Με το ΔΝΤ όμως -στα ελληνικά πράγματα τα τελευταία έξι χρόνια- να παίζει κυρίαρχο ρόλο στο δανεισμό, τις μεταρρυθμίσεις και άρα στην οικονομική πολιτική, πόσο νομίζουμε ότι απέχουμε από το 1959;
Εξάρτηση και των γονέων. Το μόνο που σίγουρα έχει αλλάξει, είναι η θέση της Γερμανίας. Από ηττημένη, διασπασμένη και ανασυγκροτούμενη, ενώθηκε, γνώρισε πρωτοφανή ευημερία και έγινε η ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε.
Επίσης, κατά το 1959, το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε όλο του το φάσμα, από την αριστερά έως τη δεξιά ηταν απείρως πιο διαβασμένο, πιο ποιοτικό, πιο “εμφανίσιμο”.
Ο “χατζηαβατισμός” τέλος, που χαρακτηρίζει ορισμένους δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Ασφαλώς όμως έχει επεκταθεί στο πέρασμα των δεκαετιών, έχει γίνει η συνήθης εικόνα των κρατούντων.
Η ανεξαρτησία του Έθνους και η πραγματικη ελευθερία των πολιτών παραμένουν ζητούμενο.
-
Πολυτεχνείο: Πολιτικές τελετουργίες ή το τραπέζι του Ινδιάνου
1 εβδομάδα ΠΡΙΝ -
Κράτα σημειώσεις πως κερδάνε εκλογές, άχαστε
3 εβδομάδες ΠΡΙΝ -
Προφήτες της καταστροφής, σπεκουλαδόροι της συμφοράς
3 εβδομάδες ΠΡΙΝ -
Οι Τόρις είναι συντηρητικοί, όχι τραμπικοί ρατσιστές
3 εβδομάδες ΠΡΙΝ -
Τελικά έκανε παρέλαση ή όχι ο Αλόνσο;
4 εβδομάδες ΠΡΙΝ