Πολύς λόγος γίνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο –πέραν των Προεδρικών εκλογών στη Γαλλία- για τις πολλές ταχύτητες ή πολλαπλές επιλογές που προωθούν οι τέσσερις μεγάλοι.

Προτού ρίξουμε το «ανάθεμα» καλό θα ήταν να δούμε αναλυτικά ποια πεδία περιλαμβάνει.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λοιπόν «θα συμβάλει στον διάλογο κατά τους προσεχείς μήνες με μια σειρά εγγράφων προβληματισμού πάνω στα εξής θέματα:

-την ανάπτυξη της κοινωνικής διάστασης της Ευρώπης·

-την εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, με βάση την έκθεση των πέντε προέδρων

-η τιθάσευση της παγκοσμιοποίησης·

-το μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας·

-το μέλλον των οικονομικών της ΕΕ.

Η κοινωνική διάσταση είναι αμφίβολο αν αφορά χώρα με Μνημόνιο.

Από εμβάθυνση λόγω ΟΝΕ είμαστε κομπλέ, δηλαδή τίγκα, μέχρι το λαιμό πνιγμένοι στο ευρώ.

Η τιθάσευση της παγκοσμιοποίησης λογικά αφορά όλους και θα είναι μάλλον ένα ωραίο κείμενο για έκθεση στις Πανελλαδικές, ενώ το μέλλον των οικονομικών της ΕΕ, με εκτός τον δεύτερο μεγάλο αιμοδότη (Βρετανία) το λες και ζοφερό.

Άρα, με εξαιρετικό ελληνικό ενδιαφέρον αναμένουμε τις πρωτοβουλίες για το μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι γεωπολιτικοί λόγοι στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, περίπου επέβαλλαν τη συμμετοχή μας στην ΕΕ.

Η Ελλάδα ήθελε πάντα να θωρακίσει την άμυνά της, καθώς δε συνορεύει με την Ελβετία ή το Βέλγιο, ούτε πρόκειται για ένα νησί βορείως της Σκωτίας.

Φάγαμε το «μάρμαρο» της ΟΝΕ και του ευρώ, να δούμε το σημείο που μας ενδιαφέρει σχεδόν αποκλειστικά.

Εμβάθυνση θέλετε; Μάλιστα! Κοινό νόμισμα υπάρχει, διαρθρωτικά Ταμεία για τη σύγκλιση επίσης, βασικό χαρακτηριστικά κάθε ομοσπονδίας είναι ο κοινός στρατός.

Εμβάθυνση της Ένωσης στην Άμυνα, αλλιώς θα πρέπει ενδεχομένως να επανεξετάσουμε  και τα άλλαεπίπεδα ολοκλήρωσης, μη αποκλειόμενης και της σταδιακής και σε βάθος χρόνου εξόδου από το ευρώ.

Το σύστημα των πολλών ταχυτήτων ή πολλαπλών επιλογών που προτείνει η ΕΕ, έχει ως κεντρικό πυλώνα την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Άμυνας. Ένας ευρωπαϊκός στρατός, στον οποίο η Ελλάδα μπορεί να συνεισφέρει (όπως λένε σοβαρές στρατιωτικές πηγές)  έως 30.000 οπλίτες μπορεί να γίνει πραγματικότητα ως το 2020.

Τα δημοσιονομικά οφέλη ενός τέτοιου ιδεατού σεναρίου είναι προφανή. Με μειωμένες αμυντικές δαπάνες, μέρος των οποίων θα πάει στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, η Ελλάδα θα είναι σε θέση να βρει πλεονάσματα, πριν απομυζήσει και τον τελευταίο συνταξιούχο.

Καθαρές κουβέντες: αν η συζήτηση για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής άμυνας παραπεμφθεί εκ νέου στις καλένδες η χώρα μας πρέπει να δει σκεπτικιστικά όλα τα λοιπά επίπεδα ολοκλήρωσης, του νομίσματος συμπεριλαμβανομένου.

Τότε η Ελλάδα θα πρέπει να (ζητήσει να) κάνει δημοψήφισμα για το ευρώ και αν βγει αποχώρηση (που είναι πιθανό) να εργαστεί για την σε βάθος χρόνου επαναφορά σε εθνικό νόμισμα.

Να στηριχθεί μόνο στις δικές της δυνάμεις, χωρίς το αφήγημα των «εταίρων», χωρίς προσμονή βοήθειας ή αλληλεγγύης.

Ίσως χρειαστεί να γνωρίσει τον κίνδυνο των αχαρτογράφητων νερών.

Μέχρι τότε πρέπει σε κάθε επίπεδο συντονισμένα και με σχέδιο να φωνάζει, όπως οι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές που καταψήφιζαν τον προϋπολογισμό: Ναι στην Άμυνα!

Ή συνθηματικά: «με κοινή Άμυνα από την πρώτη μέρα καλύτερα».