Οι ανασφάλειές μας είναι ένας κουβάς και οι ενέργειες που κάνουμε για να καταστείλουμε τις ανασφάλειές μας είναι το νεράκι…
Ο κουβάς δεν γεμίζει εύκολα με νερό, γιατί από την πηγή (δηλαδή τη ζωή) μέχρι το σπίτι μας (δηλαδή τους στόχους μας) μεσολαβεί κακοτράχαλος, ανηφορικός, δύσβατος, σκοτεινός δρόμος…
Υπάρχουν πεσμένοι κορμοί (απρόοπτα συμβάντα), λακούβες (προβλήματα της καθημερινότητας), χαράδρες (αρρώστιες ή ατυχήματα), πέτρινοι όγκοι (λάθος επιλογές) και χάσματα (αρνητικές συμπεριφορές).
Επομένως, για να φτάσεις από την πηγή στο σπίτι ή το αντίστροφο δεν χρειάζεται ούτε ταχύτητα ούτε πονηριά. Χρειάζεται υπομονή και αντοχή.
Αλλιώς, το νερό θα χύνεται συνέχεια από τον κουβά σου και θα επιστρέφεις, μάταια, συνεχώς στην πηγή για να γεμίσεις…
Βέβαια, πολλοί δεν αντέχουν…
Δεν φτάνουν ούτε στο σπίτι ούτε στην πηγή.
Πέφτουν στις χαράδρες και στα χάσματα ή πατάνε τις λακούβες ή παραπατάνε στους πέτρινους όγκους.
Και ο κουβάς τους σπάει και το νερό τους χύνεται…
Όλους αυτούς πρέπει να βγαίνουμε και να τους ψάχνουμε…
Δεν πρέπει να τους θεωρούμε ξεγραμμένους.
Αύριο μπορεί να πατήσουμε εμείς τις λακούβες, να πέσουμε εμείς στις χαράδρες και τα χάσματα ή να παραπατήσουμε στους πέτρινους όγκους…
Τότε, θα παρακαλάμε να βγεί κάποιος έξω και να ψάξει για μας…
Ποιος θα βγεί για εσένα αν δεν έβγαινες πριν για τους άλλους ;

δημήτρης σταμούλης