Η αναβίωση του Εθνικοσοσιαλισμού, των Ναζί δηλαδή κατά το γερμανικό ακρωνύμιο, είναι γεγονός. Αδιαμφισβήτητο. Αν η καταπολέμησή του γίνει μόνο με κατάρες, θα γιγαντωθεί. Αφού φούντωσε σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη το ρεύμα, εμφανίστηκε δυναμικά και στην κοιτίδα του.

Θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε λίγο περισσότερο φως στο φαινόμενο, μιας και πολλές φορές βλέπουμε να γίνεται σύγχυση προβληματικών στην απόδειξη αιτιών με τα εκλογικά αποτελέσματα και οι δήθεν γενεσιουργές αιτίες να μην επιβεβαιώνονται, να είναι απλά ενισχυτικοί παράγοντες.

Στο μέτρο που οι εκλογές αντανακλούν την αληθινή θέληση των λαών, βλέπουμε ότι η οικονομική κρίση ως αίτιο της ανόδου των φιλοφασιστικών κομμάτων είναι τουλάχιστον προβληματική, ιδίως αν δεν συνεκτιμηθούν κι άλλα στοιχεία. Δείτε τον ευρωπαϊκό Νότο στον παρακάτων χάρτη.

Η κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, υπάρχει όμως στην ανάλυση μια κοινή ευρωπαϊκή συνισταμένη.

Στις Σκανδιναβικές χώρες τα ακροδεξιά κόμματα (Δανία 21,1%  στις εκλογές του Ιούνη του 2015, Σουηδία 12,9%  στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2014, Φινλανδία 17,8%  στις εκλογές του Απρίλη του 2015) εμφανίζουν υψηλά ποσοστά παρά το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο και την οργάνωση τους ως προς την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών κυμάτων. Τα χτυπήματα -μαροκινών κυρίως- είναι διαρκή, ακόμη κι αν δεν χαρακτηρίζονται τρομοκρατικά και αφορούν ληστείες, φόνους, βιασμούς.

Το υψηλότερο ποσοστό σε ψήφους προς τους Ναζί το έχει η Αυστρία. Σίγουρα στη γενέθλια γη του Χίτλερ, υπάρχει πρόσφορο έδαφος, μνήμες αλλά σε Αυστρία- Γερμανία κυρίως υπάρχουν οι απόγονοι αυτών που αιματοκύλισαν την Ευρώπη, που έκαναν πράξη τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που εξολόθρευσαν συστηματικά, εθνικές, φυλετικές και άλλες μειονότητες σχεδόν οκτώ δεκαετίες πριν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και το Ολοκαύτωμα αμφισβητείται, καθώς μιλούν για την “εβραϊκή οπτική” στα ιστορικά γεγονότα…

Στην Ουγγαρία (χώρα με έντονο φιλοναζιστικό παρελθόν) το 20,2% για το ακροδεξιό κόμμα στις εκλογές του Απριλίου 2014 είναι μικρό συγκρινόμενο με την Αυστρία, όπου με το 46,2%  στις εκλογές του Δεκέμβρη 2016  κατά τον β’ γύρο, ο Κουρτς έφτασε πολύ κοντά στην κατάληψη της εξουσίας.

Στη Γερμανία το 12,6% που λαμβάνει το AfD, συνδέεται ευθέως με τα προτάγματα των Ναζί. Η πολιτική της Μέρκελ για το μεταναστευτικό είναι η εύκολη εξήγηση. Η αλήθεια είναι όμως πως οι νεότερες γενιές των Γερμανών δεν αισθάνονται τύψεις, δεν κρύβουν τους σκελετούς στην ντουλάπα. Είναι ναζί και δεν ντρέπονται. Παρουσιάζονται ως ανάχωμα στην ισλαμική τρομοκρατία και αυτό βρίσκει κοινό.

Στον αντίποδα η Πορτογαλία έχει το χαμηλότερο ποσοστό  (0,5% για το ακροδεξιό κόμμα τον Φεβρουάριο του 2013) ,  μιας και στις ακτές του Ατλαντικού το φαινόμενο της μετανάστευσης έχει ελάχιστη επίδραση και δεν έχει χτυπηθεί από την τρομοκρατία. Και μιλάμε για χώρα που έζησε Μνημόνιο…

Στην Ελλάδα το 7% για τη νεοναζιστική ΧΑ στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 φαντάζει πολύ μικρό αν συνυπολογίσει κανείς την οικονομική δυσπραγία. Φαίνεται πως οι ιστορικές μνήμες από τις θηριωδίες των Γερμανών, που σκότωσαν χιλιάδες επί χιλιάδων και έκαψαν δεκάδες χωριά δίχως έλεος είναι εντυπωμένες στη συλλογική μνήμη.

Επίσης στην Πολωνία -με το 8,9% για το ακροδεξιό κόμμα στις εκλογές του Οκτώβρη του 2015- οι μνήμες για την …αγαθοεργή στάση των σφαγέων του Χίτλερ φαίνεται πως δεν έχουν σβηστεί. Ελλάδα και Πολωνία, όπως και Πορτογαλία και Κύπρος ως περιφερειακές χώρες δεν έχουν γίνει στόχοι της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Στην Κύπρο το 3,7% για το ακροδεξιό μόρφωμα του ΕΛΑΜ στις εκλογές του Μάη 2016, επίσης είναι μικρό και συγκρίνεται με το Βέλγιο: 3,7% για το ακροδεξιό κόμμα της χώρας-επίκεντρο της ΕΕ- στις εκλογές του Μάη 2014.

Στην Ιταλία το 4,1% στις τελευταίες εκλογές του Φλεβάρη του 2013 για τη Λίγκα του Βορρά (που συμμετείχε στο δεξιό συνασπισμό με τον Μπερλουσκόνι) και την αποσχιστική ρητορική, δείχνει ότι το κόμμα έχει χάσει την παλιά του δυναμική.

Στη Γαλλία  το 33,9% που συγκέντρωσε η Λε Πεν ως υποψήφια Πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου τον Μάη του 2017 το β΄γύρο δεν αποτέλεσε έκπληξη σε μια χώρα που έχει παράδοση δεκαετιών στην μετανάστευση και στα τρομκρατικά χτυπήματα.

Στην Ολλανδία το 13,1% το κόμμα του Wilders (2ο στην κατάταξη) στις εκλογές του Μάρτη 2017 – από τις οποίες ακόμα να προκύψει κυβέρνηση, φάνηκε ως αποτυχία καθώς οι δημοσκοπήσεις τον έφερναν ψηλότερα, μιλούσαν ακόμη και για πρωτιά!

Στην Αγγλία, το 1,8% για το UKIP στις τελευταίες εκλογές του 2017  ήταν  καταποντισμός, αλλά από τη στιγμή που το Brexit έγινε πράξη, οι Άγγλοι απέσυραν την προτίμησή τους σε αυτό. Η ατζέντα του ήταν η έξοδος από την ΕΕ.

Τα μεταναστευτικά κύματα συνολικά φοβίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς, τους κάνουν να αισθάνονται ότι το βιοτικό τους επίπεδο θα μειωθεί. Και σε κάποιες περιπτώσεις αυτό έχει συμβεί.

Το στοιχείο όμως που “ριζοσπαστικοποιεί” μέρος του εκλογικού σώματος είναι η άμεση απειλή της ζωής, από τα ασύμμετρα χτυπήματα. Και αναζητά “προστάτες”.

Οι ευρωπαϊκές οικονομίες πάντα θα επιζητούν φθηνό εργατικό δυναμικό. Η “κόμπλα” έγινε με αναφομοίωτους μετανάστες (συνήθως δεύτερης γενιάς) που αιματοκυλούν κάθε λίγο και λιγάκι την Ευρώπη με μαζικά χτυπήματα.

Σε αυτά μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, απαντά με ψήφο στα ναζιστικά, φιλοναζιστικά ή κρυφοναζιστικά κόμματα.

Η επιτυχία τους συνίσταται και εκεί: στις κρυφές επιδιώξεις και στο θόλωμα των υδάτων με εθνικιστικές κορώνες και με προσωπικότητες αμφιλεγόμενες όπως η Alice Weidel,  μια νεαρά 38 ετών που κατάφερε να βάλει τους ακροδεξιούς φιλοναζί στην γερμανική βουλή μετά από 60 χρόνια. Στην εποχή της εικόνας ένας γηραλέος επικεφαλής δεν θα είχε αυτή την επιτυχία.

Το γεγονός πως έχει δηλώσει ανοικτά ότι είναι ομοφυλόφιλη και ταυτόχρονα είναι επικεφαλής του ξενοφοβικού AfD το οποίο είναι κατά του γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων, ανήκει στα ουκ ολίγα ευτράπελα που συνοδεύουν την εκρηκτική άνοδο κομματιδίων που βρίσκονταν λίγα χρόνια πριν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Η οικονομική κρίση από μόνη της δεν γεννά ναζισμό. Ούτε η μετανάστευση από μόνη της. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα και τα καθημερινά κρούσματα βίας αναφομοίωτων πληθυσμών -όπως δείχνει η διαχρονική επιτυχία του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία- ωθούν ψηφοφόρους προς την ακροδεξιά, είναι η βάση του φαινομένου της εντυπωσιακής ανόδου τους.

Όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες: διαρκή μεταναστευτικά ρεύματα, οικονομική κρίση και η ιστορική …προδιάθεση δρουν ενισχυτικά, αλλά δεν γεννούν το φαινόμενο.

Καλύτερα να μην φανταστούμε καν το ποσοστό του AfD και με συμπιεσμένο το λαϊκό γερμανικό εισόδημα. Η πολυσυλλεκτικότητά του από όλο το πολιτικό φάσμα και η ενεργοποίηση ανθρώπων που προτιμούσαν την αποχή, ήδη απασχολεί τους αναλυτές.

Με μία φράση, η αυτοποκαλούμενη ισλαμική τρομοκρατία είναι ο καλύτερος σύμμαχος & σπόνσορας των φιλοναζιστικών & νεοφασιστικών κομμάτων στην Ευρώπη.

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Και οποιαδήποτε “ωραιοποίηση” ή “φινίρισμα” του φαινομένου, συμβάλει ουσιαστικά στην εδραίωσή του.

Είναι ο ναζισμός που όχι μόνο φυτρώνει, αλλά και ευδοκιμεί ξανά στα χώματα της Ευρώπης με “λίπασμα” τρομοκρατίας.