Σιγά-σιγά βλέπουμε να δημιουργούνται νέοι συσχετισμοί, νέες φιλίες, νέες ζυμώσεις, ‘’νέα’’ παιχνίδια  στην ευρύτερη περιοχή της  Μέσης Ανατολής.

Συσχετισμοί βασισμένοι στην στρατηγική ‘’ με ποιον με συμφέρει να πορεύομαι αυτή την χρονική στιγμή’’.

Προσπάθεια επίλυσης του συριακού προβλήματος.

Ρωσία- Ιράν – Τουρκία. Κάθισαν στο ίδιο τραπέζι, στο τραπέζι του διαλόγου. Ο καθένας όμως με τη δική του ατζέντα, με τη  δική του στρατηγική. Κοινή θέση και των τριών, όπως δήλωσε ο σύμβουλος του Ρώσου προέδρου, είναι  να υπογραμμίσουν την υποστήριξη για την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.

Ο ένας έχει βάση στη Συρία, ο άλλος εντείνει την κόντρα του με το Ισραήλ και ο τρίτος έχει μπει επίσημα στο έδαφος της Συρίας και τους σώζει. Κατά τα άλλα εδαφική ακεραιότητα. Μάλλον έχουμε διαφορετική αντίληψη λέξεων και γεγονότων.

Από την άλλη μεριά βλάπτουμε την ΄΄άλλη΄΄  ομάδα. Η οποία σιγά-σιγά μαζεύεται, προπονείται για να είναι έτοιμη.

Μιλάμε για τις κινήσεις προσέγγισης Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας. Η Σαουδική Αραβία άνοιξε τον εναέριο  χώρο της για πρώτη φορά για  πτήσεις προς το Ισραήλ. Επιπλέον, υπήρξε δήλωση του πρίγκιπα διαδόχου, ότι οι  Ισραηλινοί έχουν το ‘’ δικαίωμα’’ να διαθέτουν το δικό τους κράτος- έθνος, όπως και οι Παλαιστίνιοι.

Υπόψη  ότι,  Αίγυπτος- Σαουδική Αραβία- Ισραήλ, αποτελούν και  τους τρεις πυλώνες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην περιοχή της   Μέσης Ανατολής.

Για να δούμε τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν .

Διότι εξαιρετικό ενδιαφέρον και κυρίως ουσία  θα έχει να δούμε ποιοι θα πλαισιώσουν ποιους. Και με τι ανταλλάγματα.

Καταρχάς τα βλέμματα πέφτουν στον Μάικ Πομπέο και το ερώτημα είναι αν η τοποθέτηση του θα σημάνει μεταστροφή της αμερικανικής πολιτικής ως προς την Τουρκία ή αν θα ακολουθήσει παρόμοια πολιτική  -αποτυχημένη ως τώρα- κατευνασμού της.

Εάν δεν παρουσιάσει τη νέα εξωτερική πολιτική, η Αμερική να μείνει χωρίς συμμάχους στη Μέση Ανατολή…

Εκεί που ο Βλαδίμηρος Πούτιν αυξάνει ποσοτικά και ποιοτικά τις συμμαχίες του.