Το ποδόσφαιρο είναι από τη φύση του απρόβλεπτο και αυτός είναι ο ένας λόγος που έγινε και παραμένει με διαφορά ο “βασιλιάς των σπορ”

Ο δεύτερος είναι πως δεν είναι καθόλου σύνθετο άθλημα, ο στόχος είναι προφανής και οι κανονισμοί του (αν εξαιρέσεις το οφσάιντ)  εύκολοι στην εμπέδωση.

Ο τρίτος λόγος είναι πως απευθύνεται σε όλους. Ψηλοί, κοντοί, εξαιρετικά κοντοί, στραβοπόδαροι, τρεχαλατζήδες, “παρκαδόροι”, κατασκηνωτές, όλοι χωρούν και συνιστούν το πιο “δημοκρατικό” άθλημα.
Ως το κατεξοχήν μαζικό άθλημα, τρέφεται από τους μύθους του. Ένας από αυτούς είναι η “βαριά” φανέλα.

Έτσι εξηγούνται οι εκπλήξεις βόμβες μεγατόνων μεσοβδόμαδα, με Άγιαξ και Manchester United να αποκλείουν και να γελοιοποιούν κατά την οπαδική κρίση Ρεάλ και Παρί.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Είναι οι “βαριές φανέλες” που παίζουν το ρόλο τους;

Ας πάμε πρώτα στο Άγιαξ-Ρεάλ. Οι Ολλανδοί είχαν κάνει ένα υπέροχο πρώτο ματς, τους είχε ακυρωθεί γκολ με το VAR και προσπαθούν να κυριαρχήσουν.

Απέναντι τους έχουν τη Ρεάλ ζαλισμένη από τις σφαλιάρες της Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε μεν,  να θεωρεί τυπική διαδικασία τη ρεβάνς δε, βάζοντας τον Ράμος στο πρώτο ματς να πάρει κάρτα για να τον έχει στα προημιτελικά.

Ακόμη κι όταν τρώει το πρώτο γκολ δείχνει κουλ. Μετά το δεύτερο κατάλαβε ότι κάτι πάει στραβά, πίστεψε πως μπορεί να το γυρίσει στο 1-3, αλλά ο Άγιαξ δεν της αφήνει κανένα περιθώριο. Κάνει το 1-4 και σταματά το σερί της.

Μετά από τρία τρόπαια θα ήταν αφύσικο να διεκδικούσε και το 4ο, χωρίς μάλιστα τους πρωτεργάτες των τροπαίων Ζιντάν και Ρονάλντο.

Ο Άγιαξ με Φαν ντε Σάαρ και Όφερμαρς στα κουμάντα, είχε αποφασίσει να σταματήσει -όσο μπορεί- να κάνει το φυτώριο των μεγάλων κλαμπ και να ξαναμπεί σε αυτά.

Υπάρχει δηλαδή πλάνο στον Άγιαξ, σχέδιο, δεν ήταν η βαριά φανέλα που έκρινε οτιδήποτε.

Και πάμε στο Παρίσι, εκεί που έγινε επίσης μια έκπληξη μεγατόνων, εξηγήσιμη όμως.

Από τη μια έχεις μια καλοκουρδισμένη μηχανή μισθοφόρων που μασάει όταν οι άλλοι βάζουν τσαμπουκά στο παιχνίδι τους, όταν δηλαδή οι αντίπαλοι παίζουν δίχως αύριο.

Επίσης υποτίμησαν χοντρά τον αντίπαλο, επίσης έμειναν πίσω στο σκορ, αλλά ισοφαρίζουν και έχουν και ευκαιρίες να κάνουν το 2-1 και να τελειώσουν τα πάντα.

Θα σπαταλήσουν και τις δύο ευκαιρίες που τους δόθηκαν στο β΄ ημίχρονο, με τη Μάντσεστερ να παίζει μαζικά στην άμυνα, αποδεχόμενη πως θα πάρει το ματς μόνο με κλεφτοπόλεμο.

Κάνει το 1-2 με μια τεράστια γκάφα του Μπουφόν, γεγονός που δείχνει πως μάλλον ήταν λάθος η μετακίνησή του σε αυτή την ηλικία.

Θέλοντας ένα γκολ ακόμη, οι Εγγλέζοι βγαίνουν μπροστά μπας και γίνει τίποτα.

Πάιρνουν ένα αμφισβητούμενο πέναλτι το οποίο κάνει γκολ ο ηγέτης και από τα σπλάχνα  της ομάδας, Ράσφορντ.

Χρειάστηκε και τύχη, αλλά και η ανικανότητα των αντιπάλων να διαχειριστούν το ματς. Στο 1-3 μπαίνει ο Καβάνι, που έπρεπε να είχε μπει από το 70΄.

Το τρίπτυχο αποφασιστικότητα-τύχη-λάθη των αντιπάλων, καθόρισαν την πρόκριση για την οποία θα μιλά για χρόνια ο ποδοσφαιρικός πλανήτης.

Από το πανάκριβο πρότζεκτ της Παρί λείπουν πράγματα, ίσως οι προσωπικότητες όταν το ματς στραβώνει ή πάει να στραβώσει.

Λείπει ο εβδομαδιαίος ανταγωνισμός σε ένα πρωτάθλημα μέτριο, όταν η MU ματώνει για να κερδίσει τη Σάουθαμπτον.

Κατά τα λοιπά μια χαρά φανέλα έχει. Το ποιοι και γιατί τη φοράνε είναι το θέμα.

Όπως και οι της Ρεάλ. Πριμαντόνες όταν οι άλλοι έτρωγαν σίδερα…