Τα δάκρυα του Γιώργου Πρίντεζη σφράγισαν το τέλος μιας αποτυχημένης χρονιάς για τον μπασκετικό Ολυμπιακό.

Από το 2010 που ο Σπανούλης πήγε στον Πειραιά για να συναντήσει τον Γιώργο και τα άλλα παιδιά.

Πρόκειται αναμφίβολα για τέλος εποχής.

Ο Πρίντεζης θέλει ακόμη μια ευκαιρία για την ίδια ομάδα, μαζί με τον Μπίλαρο όπως τον είπε, με το ίδιο μπάτζετ και με μια- δυο προσθήκες.

Είναι ωραίο αυτό που είπε, αλλά τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς. Ο φετινός Ολυμπιακός απλά δεν άντεξε την Ερυωλίγκα των 30 αγωνιστικών.

Όσο προχωρούσε η σεζόν γινόιταν χειρότερος γιατί έμενε από δυνάμεις, σωματικές και ψυχικές.

Κάνει έναν κάκιστο δεύτερο γύρο, με κάποιες εκλάμψεις μέσα στο ΣΕΦ, ενώ χάνει αρκετά ματς στο τελευταίο σουτ, παράδοξο για μια τόσο έμπειρη και με απίστευτες παραστάσεις ομάδα.

Και ο Μπλατ έχει ευθύνες, ιδίως για τις επιλογές των ξένων, αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη που κανείς δεν το έχει πει.

Ενώ τεράστια κουβέντα έγινε για το ηχητικό με τον Πρίντεζη, κανείς δεν είπε πόσο χάλασε το μυαλό των παικτών η αποχώρηση από το ΟΑΚΑ.

Ενός κακού μύρια έπονται και οι τραυματισμοί έπαιξανν το ρόλο τους, ιδίως του Στρέλνιεκς, ενώ κανείς δεν κατάλαβε γιατί έφυγε ο Τίμα.

Όλα αυτά είναι παρελθόν και το ζήτημα πλέον είναι ο σχεδιασμός της νέας χρονιάς, μιας και λογικά δεν υπάρχει Πρωτάθλημα στη συνέχεια, με τον Ολυμπιακό εκτός και ελληνικών πλέι οφ και να έχει ανοικτά απειλήσει πως θα αποχωρήσει για να παίξει στην Αδριατική Λίγκα.

Η ουσία όσον αφορά την επόμενη σεζόν είναι πως δύσκολα η ομάδα θα στηριχθεί και πάλι στο δίδυμο Σπανούλη-Πρίντεζη.

Το πιο πιθανό είναι πως αμφότεροι θα μείνουν, αλλά με άλλο ρόλο.

Το στοίχημα για τον Σπανούλη είναι τεράστιο: καλείται να αναρρώσει πλήρως και να επιστρέψει στο τοπ-επίπεδο δανύοντας το 38ο έτος της ηλικίας του.

Και οι δύο έχουν ακόμη να προσφέρουν, αλλά όχι σαν πρώτα βιολιά. Οι σεζόν των 60+ παιχνιδιών είναι εξουθενωτική.

Αν χρησιμοποιηθούν έξυπνα και με φειδώ, μπορεί να φτάσουν του χρόνου τέτοια εποχή να διεκδικούν κάτι πηγαίνοντας για το αγωνιστικό φινάλε τους.

Έτσι για το “ονόρε” Δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν.

Ελάχιστοι παίκτες έκαναν την καριέρα τους.

Κανείς δεν πίστευε ότι θα έφταναν τόσο ψηλά στα ξεκινήματά τους.

Οι ταπεινοί Σπανούλης και Πρίντεζης έφτασαν σε άπιαστες κορυφές, εκεί που δεν πάτησαν ούτε για ένα βράδυ πολλά “χαραμισμένα” ταλέντα του αθλήματος.

Τώρα αυτό που μένει είναι να διαχειριστούν την τελευταία κατά πάσα πιθανότητα σεζόν τους. Την επόμενη…