Ξαναάνοιξε η κουβέντα για το flat tax, ήτοι για το φορολογικό εκείνο σύστημα που έχει ενιαίο συντελεστή ανεξαρτήτως εισοδήματος.

Και όπως άνοιξε η κουβέντα ξανάκλεισε. Υπενθυμίζουμε πως το 2013 ξαναυπήρχαν σκέψεις, αλλά με την τρόικα αφεντικό, τα περιθώρια ήταν λίγα.

Όμως να δούμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα: ένας ενιαίος συντελεστής (22% ή ακόμη και 24%) με ένα σοβαρό αφορολόγητο (πχ 9.000 ευρώ) θα έδινε πνοή: θα έφερνε ανάπτυξη, επενδύσεις, οι μικρές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν θα είχαν πρόβλημα να αυξήσουν τζίρους και να τους εμφανίσουν.

Οι προοδευτικά αυξανόμενοι συντελεστές παρουσιάζονται ως κοινωνικά δίκαιοι, μιας και καλούνται οι πλουσιότεροι να πληρώσουν περισσότερα.

Είναι όμως έτσι;

Στην πραγmaτικότητα η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή είναι θεσμός, είναι κανόνας.

Γιατί χωρίς το δραστικό περιορισμό τους το flat tax δε λειτουργεί.

Η ισχυρή πολιτική βούληση εννοείται πως χρειάζεται για μια τόσο βαθιά τομή στα φορολογικά και άρα στα δημοσιονομικά.

Ηγέτες μαριονέτες είναι γεμάτη η ευρωζώνη, αλλά και η Ευρώπη γενικότερα. Των λεγόμενων “αντισυστημικών” συμπεριλαμβανομένων.

Με ενιαίο φόρο οι κανόνες είναι ξεκάθαροι και για κάθε επιπλέον χιλιάρικο εισοδήματος, ο φόρος θα παραμένει σταθερός.

Επίσης πρέπει να τονίσουμε πως συμβαίνει το εξής: το μέρος της οικονομίας που μένει αδήλωτο (παραοικονομία) αποτελεί το διαρκές αλισβερίσι των (συστημικά) οικονομικά ισχυρών και της φορολογικής (και όχι μόνο) διοίκησης.

Ο ενιαίος συντελεστής θα μείωνε τα νταραβέρια και δεν είμαστε σίγουροι πως είναι πολλοί που το θέλουν αυτό.

Οι κοτσαμπάσηδες κυβερνούν αδιάλειπτα το ελληνικό κράτος, από τη δολοφονία του Καποδίστρια και έπειτα.

Και επειδή παίρνουν πολλές μορφές, την τελευταία φορά απέρριψαν το σχέδιο εμφανιζόμενοι ως Τρόικα.

Τώρα το γείωσαν κατευθείαν.

Η νεο-αποικία που ονομάζεται Ελλάδα, θα λειτουργήσει όπως θέλουν όχι τόσο οι εξωτερικοί πάτρωνες, όσο οι φυσικοί τους εσωτερικοί σύμμαχοι, που μαζί και σε αγαστή συνεργασία καθοδηγούν τα πράγματα δεκαετίες τώρα.

Ένα κράτος πολυεθνικό σε μεγάλο βαθμό, με ευρύτατα φτωχοποιημένα στρώματα, είναι το σχέδιο;

Τα παραμύθια για τους λίγους που πληρώνουν πολλά, κάπου πρέπει να τελειώσουν. Το 10% ελέγχει το 90% τοι παραγόμενου πλούτου, με το μισό ίσως να αποτελεί “μαύρη”  οικονομία.

Ας μιλήσουμε όμως για τις μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ (τον μυθικό φόρο που εκπονήθηκε μέσα στα Μνημόνια, με στόχο την υψηλή εισπραξιμότητα και γέμισε το Δημόσιο με …διαμερίσματα).

Είναι πιο βολικό, ναι. Ο ΕΝΦΙΑ μειώθηκε, να ρίξουμε ένα τσάμικο; Ή μήπως συρτάκι;