Αναδύθηκε μέσα από την κατάσταση που ζούμε, μια νέα περίοδος, με άλλα γούστα για την Ελλάδα και όχι μόνο.

Η πΧ και μΧ . Δηλαδή προ Χαρδαλιά και μετά Χαρδαλιά περίοδος

Έχουμε σαν λαός τις εμπνεύσεις μας, σε ότι αφορά τον χωρισμό του χρόνου σεπεριόδους.

πΚ και μΚ .

Προ κορωνοϊού και μετά κορωνοϊού.

Οι ασφαλισμένοι προ του 1993 και οι ασφαλισμένοι μετά το 1993.

πΚ και μΚ.

Άλλη περίοδος. Προ κρίσεως και μετά κρίσεως.

Αν και εδώ που τα λέμε, ποτέ το σύμπαν δεν συνωμότησε προκειμένου να μην έχουμε ποτέ κάτι σε κρίση στην Ελλάδα.

Οι κρίσιμοι περίοδοι και οι κρίσιμες στιγμές περισσεύουν.

Τόσο, που μάλλον το έχουμε συνηθίσει. Το τραβάει το είναι μας.

Κρίση οικονομική, κρίση αξιών, κρίση στα Ελληνοτουρκικά, κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο, κρίση στο Σκοπιανό κλπ.

Θα έρθει η ημέρα που θα μας πούνε τέλος οι κρίσεις. Κάπως θα μας έρθει. Δε γίνεται, δε ζούμε χωρίς κρίσεις.

πΠ και μΠ

Προ Παπαδόπουλου και μετά Παπαδόπουλου. Που πήγε το μυαλό σας; Λέω για τον γνωστό ηθοποιό .

«Νίπτω τας χείρας μου». Παιδί που γεννήθηκε το 2015, εάν ρωτηθεί το 2030 ποιος το είπε, αντιλαμβάνεστε ποιον θα αναφέρει.

Μιά και τα λέμε. Δηλαδή, τώρα θα γυριστεί και άλλο σποτάκι με άλλο σλόγκαν;

Μένουμε γη. Μένουμε εξοπλισμένοι με μάσκες. Μένουμε ασφαλείς.

Φέρτε λιγάκι στο μυαλό σας την εικόνα με το σπιτάκι με το ένα παράθυρο με τον σταυρό, χωρίς πόρτα και τέσσερα κυπαρίσσια γύρω γύρω.

Ξέρετε το «Μένουμε σπίτι».

Λιγάκι σα να γυρίζουμε ταινία, παραγωγή Netflix.

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα. Η οποία δεν υπήρχε. Θαύμα. Μάλλον δεν περίμεναν ότι θα βγούμε. Κι όμως ο οδικός χάρτης ήταν στην πλάτη του Χαρδαλιά.

Ανοίγει λοιπόν η πόρτα και δεν βγαίνουμε χωρίς μάσκα. Όλοι με μάσκες σε κλειστούς χώρους. Πάλι σε έξοδα μπήκα. Και πρόστιμο παρακαλώ. Μην ρωτάτε

πόσο. Το γνωστό . Μάλλον ταρίφα θα είναι.

Τι έχει να γίνει με τις μάσκες. Μάσκες με δύο και τέσσερα φίλτρα. Μάσκες υφασμάτινες πλενόμενες, άσπρες, χρωματιστές.

Με φερμουάρ και διπλά καρμπυρατέρ.

Θα μιλάμε με τις μάσκες και ο άλλος θα καταλαβαίνει και θα ακούει ότι θέλει.

Δεν είναι κατ΄ ανάγκη κακό αυτό.

Εδώ χωρίς μάσκα και η συνεννόηση και η επικοινωνία δεν μπορώ να πω ότι ήταν στο φόρτε τους.

Ας είναι. Πάνω από όλα η υγεία.

Ωραίο τραγούδι παίζει στο ραδιόφωνο.

«I shot the sheriff». Ξυπνάει μνήμες. Αλλάζουμε χωρίς πολύ κουβέντα τον sheriff

με ότι μας προβληματίζει.

Ήρεμα. Basta. Απόλαυσε το τραγούδι. Βάλε και άλλο καφέ. Χαλάρωσε.

Κάθε εποχή έχει και τους ήρωές της. Και αν δεν έχει, τους βρίσκει. Ήρωες χωρίς πιστολάκι. Χωρίς κλιματιστικά. Χωρίς καμάκι στην παραλία. Παιδί μπύρες.

Η χρήση των λέξεων στον γραπτό και στον προφορικό λόγο, δηλαδή και στα διαγγέλματα και στις ανακοινώσεις παίζει σημαντικό ρόλο.

Η ασφάλεια, να ζήσουμε, να μπορέσουμε, τα παιδιά μας, οι ηλικιωμένοι, οι ευπαθείς ομάδες, η υγεία, η ευθύνη , η οικονομία, η πρώτη κατοικία, η τελευταία, οι εργαζόμενοι, η επιδότηση, η χαρά, η ελπίδα.

Όπως είπε κάποιος : Οι λέξεις είναι ισχυρότερες από τα όπλα, τα ναρκωτικά ή τον πλούτο.

Ο Andrzej Batko το προχώρησε λίγο: Οι λέξεις μπορούν να γίνουν όπλο,

μπορούν να επιδράσουν σαν ναρκωτικό, μπορούν να φέρουν πλούτο.

Προχωράμε ακάθεκτοι, σχίζοντας τα κύματα.

Γιώργος Μολύβης

Σύμβουλος Επικοινωνίας