Κι ενώ προχωρούσαν έτσι, αφού είχαν στρίψει ένα σωρό γωνιές, ξαφνικά ανακάλυψαν πως είχαν χάσει το δρόμο…
Γύρω τους, τώρα, δεν υπήρχαν σπίτια αλλά ένας κάμπος, βαθύς και σκοτεινός, που ποτέ τους δεν τον είχαν ξαναδεί…
Καφέ-Μπαρ-Φαρμακείο και του τρελού το γάλα…
Μίμηση στη φρίκη; Καταπιεσμένα δολοφονικά ένστικτα; Βαριά ψυχολογικά από ανθρώπους που δεν λαμβάνουν την κατάλληλη αγωγή;
Το κουβάρι της τραγωδίας ξετυλίγεται όσο περνούν οι ώρες, όμως κανένα κίνητρο από αυτά που γράφονται (κληρονομικά, διαζύγιο, διευθέτηση επαγγελματικής στέγης) δε μπορεί να αιτιολογήσει έστω μερικώς το φριχτό τριπλό έγκλημα.
Μοιραία η συζήτηση πάει στην δομή της προσωπικότητας του δράστη…
“Ο πρώτος τραυματισμός ήταν στο λαιμό και το πρόσωπο. Φαίνεται ότι έπεσε στο έδαφος, έχασε τις αισθήσεις της και τα σκυλιά την κατασπάραξαν”, δήλωσε εκπρόσωπος της αστυνομίας, τονίζοντας ότι στα “σχεδόν 40 χρόνια στο σώμα, δεν έχω δει ποτέ κάτι παρόμοιο”.
Η ζωή, ξέρετε, είναι μια σειρά από τραγούδια που γουστάρουμε. Το νόημα στους στίχους το δίνουμε πάντα εμείς. Δεν τελειώσαμε…
καταγγέλλεται ότι τα ρούχα που στάλθηκαν από απλούς ανθρώπους στους κατοίκους των περιοχών της Δυτικής Αττικής, που επλήγησαν από τις πλημμύρες, καταλήγουν πεταμένα στο δάσος της Κιάφας.
Ο κόσμος και τα καθημερινά αντικείμενα σχεδιάστηκαν από δεξιόχειρες για να εξυπηρετούν δεξιόχειρες
Η έναρξη, η λήξη, το είδος και το ύψος της ποινής, όλα καθορίζονται από τον κατηγορούμενο !
Υπάρχει η λαϊκή έκφραση “είδα το Χριστό φαντάρο”. Κανείς δεν τον είχε φανταστεί σε σκάφος να θέλει να περάσει στην Ευρώπη.
