Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων
για να περάσουν οι παλιές μέρες
οι κλειδούχοι θα ‘χουν πεθάνει

Πατά το κουμπί του ισογείου και πλησιάζει στον καθρέφτη. Εξετάζει το μακιγιάζ της. Διορθώνει μια τριχούλα στα μαλλιά. Το ασανσέρ κατεβαίνει με τον γνώριμο ήχο. Σταματά στον τέταρτο. Η δίφυλλη πόρτα ανοίγει. Μπαίνει μέσα ένας νέος άντρας. Άθλιος.

Παλαιό διήγημα του Στρατή Μυριβήλη στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες του ως στρατιώτης στον Α’ ΠΠ. Το δημοσίευσε σε αυτή τη μορφή το 1928 στη Μυτιλήνη.
Το ξαναδούλεψε και το δημοσίευσε ξανά με τίτλο “Το λουλούδι της φωτιάς” στη συλλογή διηγημάτων “Το Κόκκινο βιβλίο”

O Νόμος του Peters: ο καθένας ανεβαίνει μέχρι το επίπεδο της αναξιότητάς του