Ένα αμπέχωνο, μια χλαίνη ταίριαζε στην περίσταση
30 Νοεμβρίου 2016, 13:59
Ένα αμπέχωνο, μια χλαίνη ταίριαζε στην περίσταση
Αν όλοι οι καταναλωτές είχαν συμπεριφορά ολιγαρκούς καλβινιστή που θεωρεί εαυτόν τον «εκλεκτό του Θεού», ο δυτικός τρόπος ζωής θα ήταν μια ουτοπία, περιγεγραμμένη σε κάποια βιβλία, που θα διαλαλούσαν τηλεπωλητές σε εξαιρετικές προσφορές με το κιλό.
Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ανοησίας και δημιουργίας εντυπώσεων για πρόσκαιρη τηλεθέαση και αναγνωσιμότητα, αφού η εικονιζόμενη κοπέλα αποκλείεται να είναι 12 ετών. Τόσο είναι σήμερα η Μαντλιν αν βρίσκεται εν ζωή.
Εντυπωσιάζει το γεγονός πως απουσιάζει η ανάλυση των αιτιών του αποτελέσματος στα περισσότερα διεθνή δημοσιεύματα μετά τη νίκη του Τραμπ, ενώ αντίθετα περισσεύουν οι χαρακτηρισμοί και τα ιδεοληπτικά στερεότυπα.
Σαν να κατέβηκε ο Αυτοκράτορας στην πιο απομακρυσμένη επαρχία του, την κάποτε ένδοξη, νυν προβληματική. Κι έφερε “καθρεφτάκια” για τους ιθαγενείς: φιλότιμο, ούζο, Δημοκρατία, φιλοξενία… Η σύγχρονη Ελλάδα είναι άλλωστε πολύ πιο αμερικανόφιλη και αμερικανοτραφείσα από ότι παραδέχεται.
Αν δε δεχτεί η Μισελ υπάρχει και η Τσέλσι. Και οι κόρες των Ομπάμα επίσης.
Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη…
Η πρώτη συνέπεια της παγκοσμιοποίησης ήταν η διάχυση του ανορθολογισμού, των ψευτοπροφητειών, των δήθεν κρυμμένων μυστικών.
Θα κάνουμε το επιτυχημένο σύνθημα τόσο δικό μας, που ούτε ο Trumb δεν θα το αναγνωρίζει.
Κόντρα στον «κοσμοπολιτισμό», που έγινε μόδα στα τέλη του 20ού αιώνα, μέσα κι από την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» τα κράτη-έθνη είναι εδώ.
Χωρίς ρήματα ενεργητικής διάθεσης: το χρονογράφημα των 49 λέξεων