Σενάριο που έχει ακουστεί και κατά το παρελθόν επανέρχεται με μεγαλύτερη ορμή. Από τη μια οι “οριακές” σχέσεις του κ. Βενιζέλου με την κ. Γεννηματά για το πως πρέπει να κινηθεί το Κίνημα σε συνθήκες αντιπολίτευσης, αλλά και οι συγκεκριμένες απόψεις του για το μέλλον της επονομαζόμενης “Κεντροαριστεράς”, δίνουν ίσως ένα στίγμα.

Είναι σαφές ότι όσο κι αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιδιώκει σε αυτή τη φάση ίσες αποστάσεις τόσο από τη ΝΔ, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική ατζέντα τον “αναγκάζει” πολλές φορές να υπερασπισθεί το έργο της προηγούμενης Κυβέρνησης, στην οποία και ήταν Αντιπρόεδρος.

Με δεδομένη επίσης την απόφαση του να μην “αποστρατευθεί”, αλλά να παραμείνει ενεργός πολιτικά με τον δικό του ξεχωριστό λόγο και το δικό του πολιτικό στίγμα, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν, ότι ο Ε. Βενιζέλος βρίσκεται κοντά στη ΝΔ. Πιο κοντά από ποτέ.

Οι επιθετικοί προσδιορισμοί του Κ. Μητσοτάκη για τη ΝΔ ως ενός “κεντρώου, φιλελεύθερου κόμματος” ασφαλώς και μικραίνει την απόσταση που -θεωρητικά ή πρακτικά- τους χωρίζει. Η μεταρρυθμιστική ατζέντα ασφαλώς και είναι το κοινό σημείο και το “βαρύ χαρτί” στην όποια συμπόρευση υπάρξει στο μέλλον.

Οι παραδοσιακά καλές σχέσεις του Ε. Βενιζέλου με την οικογένεια Μητσοτάκη είναι δεδομένες, αλλά ασφαλώς και δεν είναι το κρίσιμο στοιχείο για την όποια συνεργασία. Αν αυτή πάρει τη μορφή ένταξης στο κόμμα της ΝΔ, ή μιας κάποιας συμπόρευσης, είναι πολύ νωρίς να ειπωθεί.

Αν τα σενάρια πρόωρων εκλογών έχουν βάση είναι πιθανό να μην αργήσει να λάβει χώρα αυτή η ομολογουμένως “ηχηρή” συνεργασία. Διαφορετικά, η σύμπλευση θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες που ίσως παίξουν το ρόλο τους προϊόντος του χρόνου.

Φωκίων Δεληγιώργης