Δέκα κάλπες, όσοι και οι κατηγορούμενοι, τριακόσιες έδρες όσες και οι βουλευτές.

Μία κάλπη, πολλές ιδέες, αρκετοί Πρόεδροι. Τα καλύτερα power games είναι όσα έχουν ίντριγκα αλλά και έναν ηρωισμό σαν τον άγνωστο πόλεμο.

Σαν σενάριο του συγχωρεμένου του Φώσκολου. Ένα πολιτικό σκάνδαλο ανεξέλεγκτων διαστάσεων και αγνώστου επιρροής στην πολιτική ζωή.

Η πλάκα είναι πως κανείς δεν ασχολείται με αυτούς που προδήλως τα πήραν από τη Novartis για να συνταγογραφούν δικά της φάρμακα. Οι γιατροί που πήγαιναν σε αθώα συνέδρια και “πειραματίζονταν” με κερασμένα call girls.

Η πολιτική διάσταση του θέματος έχει ασφαλώς τη δική της σημασία, αλλά απαιτούνται στοιχεία. Πράγμα που σημαίνει πως μάλλον η δικογραφία θα επιστρέψει στην τακτική Δικαιοσύνη για να συνεχίσει τις δικές της έρευνες.

Οι εξελίξεις όμως στα ελληνοτουρκικά έχουν ανησυχήσει την κοινή γνώμη και η Novartis -ελλείψει νέων στοιχείων ή εξελίξεων- πέφτει αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα.

Το πολυμέτωπο παιχνίδι της Τουρκίας που καθηλώνει γεωτρύπανο στην Κύπρο, εισβάλλει στη Συρία και απειλεί την Ελλάδα δεν μπορεί να παραγνωριστεί.

Τουλάχιστον όχι από τους κανονικούς καθημερινούς ανθρώπους που μάταια αναζητούν την κανονικότητα.

Την οποία ελάχιστες φορές είδαμε να περιφέρεται στο Κοινοβούλιο. Και τότε δεν της έδωσε κανείς σημασία. Το κρίσιμο στοιχείο ακόμη μιας συνεδρίασης στο Κοινοβούλιο φαίνεται να είναι ο εντυπωσιασμός. Ακριβός ή φθηνός δεν έχει τόσο σημασία.

Η συζήτηση θα είναι ένα αναμάσημα όσων στοιχείων της δικογραφίας έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κατηγορήσει συλλήβδην αλλά και να εξατομικεύσει τα πυρά της, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση θα προσπαθήσει να αποφύγει το ρόλο του απολογούμενου και θα προσπαθήσει να αντεπιτεθεί πολιτικά.

Τίποτα δεν προϊδεάζει για μια συζήτηση που θα μας κάνει σοφότερους. Οι οπαδοί των δύο μεγάλων κομμάτων θα πανηγυρίσουν έξαλλα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα την οποιαδήποτε ατάκα, νιώσουν πως τους δικαιώνει.

Οι πολλοί θα αισθανθούν για ακόμη μια φορά μόνοι, ακούσιοι θεατές ενός χιλιοπαιγμένου σόου: της κάθαρσης που όλοι ευαγγελίζονται και τελικά δεν έρχεται ποτέ.

*Τίτλος μυθιστορήματος του Γιάννη Ξανθούλη