Ήρθε το Μουντιάλ να μας ξελογιάσει για ένα μήνα. Να μας κάνει να προσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας σε αυτό.

Με καθημερινή ανάλυση από Μ.Ο. και προβλέψεις στοιχήματος από Ανάργυρο (έτσι λέμε, αν θα το τηρήσουμε ευλαβικά είναι το θέμα, χλωμό γιατί είναι και οι κακές συνήθειες που δεν κόβονται)

Μπάλα και πολλά άλλα! Παρέες, μπύρες, πίτσες, πιτόγυρα, στοίχημα.

Χαλάρωση. Αποφυγή της στεγνής καθημερινότητας. Είναι ιεροτελεστία. Αντρική αλλά όχι αποκλειστικά υπόθεση.

Γιατί είναι κι αυτές που είτε γουστάρουν είτε τη μπάλα και έχουν άποψη, είτε τον χαβαλέ της παρέας ή απλά τον Κριστιάνο Ρονάλντο θα δουν Παγκόσμιο Κύπελλο.

Είναι το Πάσχα του ποδοσφαιρόφιλου. Και επειδή συμβαίνει κάθε 4 χρόνια, αντιλαμβάνεστε τη λαχτάρα που παίζει.

Θα πέσουν τα ντουβάρια σε κάθε γκολάρα, θα ακουστούμε 32 οικοδομικά τετράγωνα πιο πέρα για μια μαεστρική «ποδιά»,  θα κράξουμε τα κοράκια αν αντιληφθούμε πως είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, θα παραγγείλουμε over 3,5 πίτσες (η μία δώρο).

 

Η διοργανώτρια Ρωσία πάει για ψηλά. Μια ματιά να ρίξει κανείς στις πιθανές διασταυρώσεις στα νοκ-άουτ και θα το διαπιστώσει.

Πάντα είχε φιλοδοξίες, από εποχής ΕΣΔΔ, έστω κι αν δεν τις διατράνωνε.

Τώρα με Πούτιν στην ηγεσία και γηπεδούχος πάει τουλάχιστον για τετράδα.

Τα Μουντιάλ υπήρξαν πάντα πεδίο πολιτικής προβολής, επικοινωνιακής διαχείρισης της εικόνας κάθε χώρας, ιδίως της διοργανώτριας.

Αλλά και οι φιλοξενούμενοι πάντα ήθελαν να κάνουν το κομμάτι τους.

Μια διοργάνωση που μοιάζει φτιαγμένη για να αναμετρηθούν κάποια στιγμή Γερμανία-Βραζιλία, στον απόηχο της ξεγυρισμένης επτάρας, που έριξαν οι Γερμανοί θέλοντας να τσαλακώσουν την παγκόσμια φήμη των Βραζιλιάνων και από σάμπα, του έκαναν «παίκτες του τζάμπα».

Υπάρχει όμως μνήμη και οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι επιθυμούν μια ρεβάνς  από την παρέα του Νεϊμάρ. Αυτό μόνο στον τελικό, αν και εφόσον φτάσουν αμφότεροι (χλωμό)

Από εκεί και πέρα υπάρχει και ο σύγχρονος (ποδοσφαιρικά) Μαραντόνα, ο Λιονέλ Μέσι στην τελευταία του μάλλον ευκαιρία να σηκώσει το κατσαρόλι και να περάσει στο πάνθεον και της Εθνικής Αργεντινής.

Υπάρχει η Ισπανία, αλλά και το Βέλγιο που μοιάζει η ανερχόμενη δύναμη.

Είναι και οι Γάλλοι δυνατοί, ενώ οι Άγγλοι ψάχνουν ένα νέο πρωτότυπο σενάριο για να αποκλειστούν στα νοκ άουτ.

Το να ποντάρει κανείς στους Άγγλους είναι μαζοχισμός, εκτός αν έχει μεγαλώσει στο Βόρειο Λονδίνο (σωστά μαντέψατε στους Άγγλους ποντάραμε, για λόγους τελικά μόνο μεταφυσικούς)

Υπάρχει και η Νιγηρία και η Αίγυπτος του Σαλάχ, η Σουηδία χωρίς τον Ίμπρα, η Δανία του Βορρά, η Κόστα Ρίκα που μας απέκλεισε και δεν θέλουμε να την ξέρουμε, η ιστορική Ουρουγουάη, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Σενεγάλη.

Συμμετέχουν τα γειτονάκια το Μαρόκο και η Τυνησία, το θρυλικό Ιράν, ο Παναμάς, το Περού, και η γη του Πάγου (Ισλανδία)

Υπάρχουν οι Πολωνοί, που θα διεκδικήσουν χώρο ανάμεσα σε Ρωσία και Γερμανία, οι Ελβετοί, οι Σέρβοι αλλά η στήλη θα δηλώσει εξαρχής και ευθαρσώς την προτίμησή της: Μεξικό μέχρι να παγώσουν τα Μνημόνια και οι συμφωνίες για Βόρειες, Νότιες και Ινδιάνες…