Το ενδιαφέρον των ορνιθολόγων-δημοσιολόγων-διαμορφωτών κοινής γνώμης και λοιπών «αντικειμενικών» προκαλεί η αύξηση των «παπαγάλων» στα καφέ, στα μπαρ, στα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία, στα πάρκα της Αθήνας και των άλλων χωριών.

Οι αριθμοί των συνηθισμένων για εκλογική χρονιά πουλιών, είναι τέτοιοι που τα χαριτωμένα παπαγαλάκια είναι βέβαιο πως θα αντισταθούν σε κάθε προσπάθεια  καταμέτρησή τους σε αστικές, ημιαστικές, αγροτικές και τίγκα στο χιόνι περιοχές.

Η ευρύτητα αυτής της «εναέριας αποίκησης» θα γίνει άμεσα αντιληπτή στους τηλεοπτικούς δέκτες, στα ράδια και στα μπλογκς.

Πρόκειται για ένα καθολικό όσο και πρόσκαιρο φαινόμενο, πανευρωπαϊκό, που δημιουργεί φόβους πως μπαίνοντας τα πουλιά «εισβολείς» στο μυαλό των ψηφοφόρων, μπορεί να απειλήσουν την πολιτική αλλά και την εσωκομματική βιοποικιλότητα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αν και μελετά το ενδεχόμενο να βάλει το είδος σε μία λίστα ειδών «ξένης-εισβολής», ξέρει πως κατά βάθος, όλα τα παπαγαλάκια δουλεύουν για το σύστημα.

Που όσο πιο ένοχο είναι, τόσα περισσότερα μίσθαρνα όργανα αποκτά.

Να θυμίσουμε πως σε πολλές περιπτώσεις έχουν θριαμβεύσει τα εν λόγω πτηνά.

Ενδεικτικά και όχι εξαντλητικά αναφέρουμε: στο Χρηματιστήριο με τις τρομερές ευκαιρίες γρήγορου πλουτισμού, στο μακελειό των έργων και των προμηθειών των Ολυμπιακών Αγώνων, στην ανάγκη των Μνημονίων και στην πολλαπλή σωτηρία, που αυτά μας προσέφεραν.

Όταν υπάρχουν «αναδουλειές» τα παπαγαλάκια βολεύονται και με μικρότερους στόχους, ενώ έχει παρατηρηθεί πως είναι αρκετά αυτά που κινητοποιούνται μετά το κάλεσμα από το ασθενές φύλο.

Το ζητούμενο είναι να αυξηθεί όχι η πίτα, αλλά η σακούλα με τους διαφορετικούς σπόρους.