Ειπώθηκαν πολλά κατά τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή: σοβαρά, σοβαροφανή, ιστορικά, ψηφοθηρικά. Για όλα τα γούστα, για όλα τα στυλ τρολαρίσματος και για όλους τους ιδεολογικοψυχολογικούς προσανατολισμούς.

Ξεχώρισαν μετά από πολύ σκληρό συναγωνισμό:

1_Το μάθημα κομμουνιστικής ανάλυσης και ιστορίας του ΚΚΕ, που έκανε ο Πρωθυπουργός προς το ίδιο το ΚΚΕ.

2_Η σφήνα επί προσωπικού (που ασφαλώς δεν υπήρχε καν, αλλά ήταν prime time ) μεταξύ των λόγων του Κ. Μητοτάκη και Α. Τσίπρα, που έκανε ο Πάνος Καμμένος που κραδαίνοντας ένα χαρτί (την παραίτησή του είπε) κάλεσε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παραιτήσει όλη την κοινοβουλευτική του ομάδα για να μην περάσουν οι Πρέσπες.

3_Ο Βασίλης Λεβέντης στην ιστορικότερη τοποθέτησή του τη Βουλή. Τα έδωσε όλα, με γλώσσα σκληρή, δεν χαρίστηκε σε κανέναν, ενώ ανέβαζε στροφές συχνά πυκνά, θυμίζοντας τον μεγάλο ρήτορα, τον  οξυδερκή αναλυτή, τον μετριοπαθή ηγέτη που γνωρίσαμε μέσα από τη συχνότητα του Καναλιού 67.

4_Και πάλι Πάνος Καμμένος, στην κανονική ομιλία του αυτή τη φορά: αφού έκανε τα παράπονά του προς τον Τσίπρα (δεν το περίμενε από αυτόν) που πάει μαζί με τον Βούτση να του αφαιρέσουν τα προνόμια του κοινοβουλευτικού κόμματος, έδειξε ανωτερότητα (δεν πειράζει κύριε Πρόεδρε). Μετά άφησε παγωτό και τα μάρμαρα, πλέκοντας το εγκώμιο του Αντώνη Σαμαρά…

5_ Και τέλος Ζουράρις: τραυματίας, με ισχίο που δεν ισχύει, τα έχωσε κανονικά και αρχαιοπρεπή στη Συμφωνία που φέρνει η Κυβέρνηση, στην οποία πριν λίγες μέρες παρείχε τη στήριξή του.  Επηρεασμένος από την προαιώνια λογική, έπαιξε πολύ Αριστοτέλη και έκλεισε με Σεφέρη κι αυτόν που του έλεγαν πως θα νικήσει όταν υποταχθεί και τελικά βρήκε τη στάχτη.