Η δεύτερη έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας δεν θα είναι χαλαρή σαν την πρώτη.

Καθυστερήσεις έχουν παρατηρηθεί, οι αρμόδιοι κάπως από το εκλογικό κλίμα έχουν παρασυρθεί, θα τρέξουν για την εντύπωση πως όλα έχουν διασωθεί και οι Βρυξέλλες καταλαβαίνουν πως τα πράγματα μόνο η απειλή τα ωθεί.

Διότι αντιλαμβάνονται πως δημοσιονομικά μέτρα είναι δύσκολο να ληφθούν σε προεκλογική χρονιά, αλλά δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν προχωρά για παράδειγμα η στελέχωση κρίσιμων υπηρεσιών.

Η ουσία είναι πως οι Θεσμοί θέλουν να προλάβουν το …ξεχείλωμα υποσχέσεων από τα κόμματα εξουσίας, έχοντας ένα πολύ δυνατό όπλο στη φαρέτρα τους: τυρί «cashέρι», δηλαδή μετρητά από τα κέρδη των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα.

Όχι δάνεια, που θέλουν αποπληρωμή, «δώρο» 970 εκατομμυρίων ευρώ, να «λαδωθεί» ο προϋπολογισμός του 2019 και να τρέξει ανέφελος, κάτι που νοιάζει την παρούσα, αλλά και τη μελλοντική Κυβέρνηση.

Όσο για το μετεκλογικό τοπίο οι Θεσμοί δηλώνουν πως οι στόχοι έχουν κλειδώσει ως το 2022, οπότε αν λεχθεί και μια κουβέντα παραπάνω, αν δοθεί και καμιά υπόσχεση παραπάνω αυτούς τους μήνες, ας μην τις πάρουμε τοις μετρητοίς.

Ίσως αξίζει να κρατήσουμε το «χείμαρρο μεταρρυθμίσεων» που αναμένουν οι Θεσμοί μετά τις εκλογές, του οποίου μας παραδίδουν την ιδιοκτησία, κρατώντας βέβαια την επικαρπία.

Που χείμαρρος είναι και φράχτες θα μαζέψει και γέφυρες θα ρίξει, θα έχει και τα προβλεπόμενα ανθρώπινα θύματα, αυτούς που δεν θα αντέξουν ακόμη μία μεταρρύθμιση «ανοικτής καρδιάς».

Αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ένα μνημείο για τα «πειραματόζωα» της Ευρώπης που εν πολλοίς άντεξαν και αντέχουν, σφυρηλατώντας το ευρωπαϊκό DNA, είναι στις προτεραιότητες να στηθεί σε περίοπτη θέση.