Γερούν χάσαμε.

Δηλαδή για να είμαστε ειλικρινείς μαζί σου, εσύ έχασες και η μαντάμ Μέρκελ γκόου χομ.

Εμείς υποστηρίζαμε τη γειτόνισσα, την Γκεοργκίεβα Κρισταλίνα, από την Ανατολική Ρωμυλία, την οποία οι αναθεωρητές και εκσυγχρονιστές, ονομάζουν Βουλγαρία.

Ένα κύμα λύπης και απογοήτευσης διατρέχει τη χώρα: θέλαμε την ποντικομαμή στο ΔΝΤ και μόλις πήγαινε θα του σκάγαμε τα χρωστούμενα όλα στη μάπα. Ας είναι. Χάθηκε η ευκαιρία.

Με την αφορμή όμως της εκλογής της Βουλγάρας να πούμε πως καταρρίπτεται ο μύθος πως επικεφαλής των Διεθνών Οργανισμών μπαίνουν μόνο εκπρόσωποι μεγάλων χωρών.

Όσο και να μη θέλουμε να το ποραδεχτούμε, οι δικοί μας εί ναι διαχρονικά ανεπαρκείς (γίδια), ανήμποροι να παίξουν διεθνή μπαλίτσα και για αυτό και δεν παίρνουν τους θώκους, αν και κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορα ονόματα.

Όλα αυτά όμως αποτελούσαν ευσεβείς πόθους περισσότερο, παρά σοβαρές προοπτικές. Δεν είναι ούτε για Τσάμπιονς ούτε για Γιουρόπα Λιγκ. Μέχρι Σούπερ Λιγκ κάτι κάνουν. Παραπέρα είναι «μυρωδιάδες», άμπαλοι και ανάδελφοι.

Η υποψήφια της Γηραιάς Ηπείρου για το ΔΝΤ θα είναι η Βουλγάρα έχοντας υποσκελίσει εκτός από τον γερά Γερούν και τον Σεντένο και τον Όλι Ρεν. Κέρδισε μεγάλες παικτούρες δηλαδή