Εθελοντές στα ορυκτά καύσιμα.

Είναι η στιγμή των δηλώσεων, που ο κάθε πολιτικός θέλει να πει κάτι ιδιαίτερο, να κερδίσει τις εντυπώσεις επικοινωνιακά, να κάνει τη διαφορά, να μην πει τα τετριμμένα.

Και κάπως έτσι μάθαμε πως το ΄40 πήγαν εθελοντές, δηλαδή να καταλάβει κανείς πως ήταν στη διακριτική τους ευχέρεια αν θα στρατευθούν ή όχι: προσκοπισμός στο πιο μιλιταριστικό.

Να εμπεδώσει η νέα γενιά πως έτσι έγινε και το 2004: εθελοντισμός και αίτημα για μόρια για διορισμό στο Δημόσιο.

Σαν τους εθελοντές που θα πάνε τώρα για τους εορτασμούς των 200 ετών από τη Παλιγγενεσία.

“Δόμνα darling” που έλεγε και ο Κωνσταντάρας (που παρεμπιπτόντως πολέμησε στην Αλβανία, δεν πήγε τουρνέ) θα ήταν η πιο ατυχής δήλωση αν δεν υπήρχε ο Πέτρος και ο λύκος των ορυκτών καυσίμων.

Ο Πετράν έπαθε Γκρέτα στις Βρυξέλλες, καθώς έχει δυνατή κράση και αντέχει το κλίμα του βάλτου, αλλά του βγήκε μια ευαισθησία με τα περιβαλλοντικά.

Αέρα θα πουν οι επόμενες γενιές λοιπόν, όπως και οι προηγούμενες για τους δικούς τους λόγους.

Για αυτό λέμε όχι στα ορυκτά καύσιμα, όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές. Σβήνουμε καλά το τσιγάρο μας στο δάσος, δεν ανάβουμε φωτιές με θαλασσόξυλα οδηγούμε μόνο ποδήλατο και ηλεκτρικό πατίνι.

Ευτυχώς που η μεγάλη πλειοψηφία των μαχητών του αλβανικού έπους έχει φύγει από τη ζωή.

Διότι αν τα άκουγαν όλα αυτά, θα σκέπτονταν πως ίσως ήταν καλύτερα να είχαν πάει στην Αργεντινή, όταν κάλεσαν την κλάση τους.

Διότι οι εκπρόσωποι του Έθνους δεν παλεύονται. Ανοίγουν το στόμα τους και κατευθείαν δημιουργούν έκθεση από μαργαριτάρια, όλο και πιο σπάνια.

Κάποτε λέγαμε πως εθνικό είναι το αληθινό. Τώρα μαθαίνουμε πως είναι το εθελοντικό και το οικολογικό.

Οι δύο αυτές σοβαρότατες διαστάσεις ταιριάζουν απόλυτα και με την εθελουσία. Έξοδο…