Εδώ (δεν) έγιναν άλλα κι άλλα πράγματα το 2015, το δελτίο τιμών σας μάρανε;

Εδώ δεν άνοιξαν οι τραπεζικές θυρίδες εκείνο το καλοκαίρι και μετά: μια φήμη, που όσοι δεν έχουν κοντή μνήμη, σερνόταν επί βδομάδες.

Ενείχε μια απειλή προς την πλουτοκρατία: οι τιμωροί του ΣΥΡΙΖΑ θα έβρισκαν τα παστωμένα φράγκα και ως άλλοι Ρομπέν των Συνιστωσών, θα απέδιδαν στο λαό.

Κοιτάξτε όμως πως πήγαν τα πράγματα: όποιος είχε κάτι επιλήψιμο ή που θα δυσκολευόταν να το δικαιολογήσει με βάση τα εισοδήματά του, είχε όλο το χρόνο να το αποσύρει από τη θυρίδα και να το πάρει σπίτι του ή να βρει άλλη καβάτζα.

Τα 500 ευρώ ας πούμε (βάλτε όσα μηδενικά παραπάνω βάζει ο νους σας) που ήταν πιθανόν να κρύβονταν στα σπίτια, έγιναν στόχος των καλών ανθρώπων, των ιδεολόγων που θα απαλλοτρίωναν τους νοικοκυραίους.

Είναι κρίμα που η ΕΔΕ (Ένωση Διαρρηκτών Ελλάδος) δεν είναι επισήμως αναγνωρισμένη: θα είχε πολλά να πει για το επίμαχο διάστημα. Ήταν τέτοια η πίστη τους πως θα έβρισκαν το θησαυρό του Αλή Πασά, που δεν έμεινε τίποτα όρθιο στα σπίτια που μπούκαραν.

Άφησαν τα ριφιφί στις Τράπεζες και έπεσαν στα σπίτια που είχε μεταφερθεί ο πλούτος: δουλίτσα να υπάρχει, το μεροκάματο να βγαίνει,

Ήταν υπέροχο εκείνο το καλοκαίρι του 2015.

Πρέπει κάποια στιγμή οι τότε κυβερνώντες να μας πουν συνολικά εκείνη την ιστορία.

Όχι μισόλογα, όχι υπονοούμενα, όχι “υπήρχαν κι άλλες απόψεις”, “εγώ διαφωνούσα” και άλλα δικαιολογητικά.

Συνολικά και συλλογικά.

Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά τελικά με εκείνο το λαθάκι, το γεγονός δηλαδή πως δε βγήκε δελτίο τιμών για τα φάρμακα, επωφελήθηκε κανείς;

Κι αν συνέβη έγινε από αβλεψία, χωρίς κανένα δόλο, μέσα στο χαμό εκείνου του επαναστατικού εξαμήνου, που σε διακόσια χρόνια θα καταλάβουμε τη σημασία της αντίστασης, της διαπραγμάτευσης, της σύνθεσης, της διαίρεσης, του Τρίτου Μνημονίου.

Από την ανάλυση που θα κάνει η Επιτροπή 2015, το 2215.

Κι όπως συμβαίνει σε όλες τις ιστορικές Επιτροπές, η αντικειμενική αλήθεια θα λάμψει.

Έστω με ριφιφί.