Νταξ μην είμαστε μοναχοφάηδες που έλεγε και μια ψυχή μιας προηγούμενης Κυβέρνησης.

Βλέπει ο Ταγίπ τα δις να πέφτουν στις Βρυξέλλες κατά κύματα, σου λέει κάτσε να βγάλω τα πειρατικά να δούμε τι θα βρούμε, να τσεκάρουμε τους απέναντι, να βγάλουμε μια σέλφι ανοικτά στο Καστελόριζο.

Είναι βέβαιος πως υπάρχουν 560 δις στην ελληνική θαλάσσια περιοχή που του ανήκουν.

Επί 8 έχει τον πληθυσμό μας η Τουρκία, θέλει ένα πακέτο επί οκτώ (70*8=560, τα ψιλά μας τα αφήνει μπουρμπουάρ για τα καύσιμα και την αναστάτωση).

Όχι πως προσδοκά υδρογονάνθρακες, υδατάνθρακες και τα τοιούτα. Όχι.

Νταβατζιλίκι θέλει, φόρο υποτέλειας. Να μου δίνετε τόσα και δε θα σας πειράξει κανείς.

Ξέρεις όμως τι γίνεται καμιά φορά Ταγίπ: οι «πελάτες» βαριούνται το ίδιο σκηνικό.

Καμιά φορά με τα πολλά μαθαίνουν να στηρίζονται μόνο στις δικές τους πλάτες και όχι σε αυτές που θα βάλουν οι άλλοι με ανταλλάγματα.

Και επίσης ο «πελάτης» Ταγίπ δεν πρέπει να θίγεται: γιατί σαν τον ήρεμο άνθρωπο που είναι πάντα πράος και συγκαταβατικός, μπορεί να έχει μια έκρηξη θυμού.

Και τότε Ταγίπ, «γαία πυρί μειχθήτω».

Πάντα θα έχουμε να χάσουμε πιο πολλά, αλλά όλα έχουν ένα όριο Ταγίπ. Και μια υφαλοκρηπίδα.