Με εντυπωσιακές ως προς την πειθαρχία, τη λιτή κι απέριττη διάθεση γιόρτασαν τα κόμματα της υπαρκτής εν Ελλάδι Αριστεράς την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Ειδικά οι σχηματισμοί παρότι ελάχιστα δουλεμένοι στην προπόνηση, θύμισαν κάτι από τη συντροφική Κίνα, τη χιλιοτραγουδισμένη Βόρεια Κορέα, την Ανατολική Γερμανία του Χόνεκερ και των Τράμπαντ.

Επίδειξη δύναμης από την αντιπολίτευση είχαμε σήμερα, η οποία έγραψε στα παλαιότερα των κόκκινων υποδημάτων τις απαγορεύσεις της Κυβέρνησης, τις νουθεσίες της Προέδρου της Δημοκρατίας, την απόφαση του ΣτΕ, τον υγειονομικό εφιάλτη. τα πάντα.

Πιθανόν έκαναν τη δική τους ερμηνεία: απαγορεύεται η συνάθροιση άνω των τεσσάρων κομμάτων, κάτι που τους βολεύει, γιατί μισιούνται πολύ μεταξύ τους και αδυνατούν να είναι για πάνω από μισή ώρα μαζί στον ίδιο χώρο.

Και ίσως περίμεναν να συλληφθούν, να γίνουν λαϊκοί ήρωες έναντι του κατεστημένου, να τσιμπήσουν λίγο στις δημοσκοπήσεις.

Το δόγμα των κινητοποιήσεων εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσης στη δημόσια υγεία είναι «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».

Ο κάθε λαός έχει την Κυβέρνηση που του αξίζει, την αντιπολίτευση που του αξίζει, την Αριστερά που του αξίζει.

Γιατί είναι αξιέπαινοι συγχαρητηρίων για τις αποστάσεις που τήρησαν να πούμε. Ο στρατός της φωτογραφίας δεν τις κρατούσε και κατέληξε πήλινος.