Οι φήμες για τις οποίες γράψαμε μόλις χθες επιβεβαιώθηκαν. Δεν έχουν τελειωμό οι καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, αλλά και βιασμούς στο ελληνικό Θέατρο.

Μιας και όμως οι ηθοποιοί ανήκουν στην κλασική κατηγορία «αναγνωρίσιμοι», είναι αυτοί που χαλαρά σταυροδοτούνται, είτε πρόκειται για βουλευτικές, είτε Περιφερειακές- Δημοτικές, ίσως ακόμη περισσότερο στις Ευρωεκλογές.

Και κάτω από αυτό το πρίσμα, οι άνθρωποι αυτοί αποκτούν μια πολιτική θεσμική ιδιότητα, που τους κάνει κρίσιμους καμιά φορά και για το ρου των πολιτικών πραγμάτων, για τον τετραετή κύκλο, που μπορεί αν μείνει λειψός.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του δημοφιλούς (μέχρι χθες) κωμικού, που κατήγγειλε πως τα οικονομικά συμφέροντα τον είχαν προσεγγίσει για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας η Βουλή του 2014.

Τίποτα δεν αποδείχτηκε στη συνέχεια όταν τα δικαστικά όργανα ανέλαβαν την υπόθεση, αλλά ποιος ασχολείτο πια, είχαμε μια επανάσταση έναντι της μαντάμ Μέρκελ και των Βρυξελλών να ολοκληρώσουμε.

Τούτων δοθέντων, ίσως δεν είναι κακή ιδέα, την επόμενη φορά που θα βρεθούμε ενώπιος ενωπίω με το σεντόνι – ψηφοδέλτιο της αρεσκείας μας να μην ψηφίσουμε κανέναν γνωστό.

Μπορεί να αποδειχτεί σοφή η ιδέα να «σταυρώσουμε» την κουτσή Μαρία, όσες και όσους τρολάρουμε στα σόσιαλ, μιας και έχουν και την απαίτηση να εκλεγούν, όντας περίπου άγνωστοι στο ευρύ κοινό και σίγουρα στον εικονικό θυρωρό των πολυκατοικιών.

Την κουτσή Μαρία ας προτιμήσουμε κι ας είναι και θηλυκό παλαιάς κοπής, από αυτές που ερωτεύονται άπαξ δια παντός.

Φτάνει να μην της το πούμε πως τη θεωρούμε «κουτσή Μαρία», μια κλασική έκφραση απαξίας και προσβολής της προσωπικότητας.