Μια ευχάριστη παρένθεση η χθεσινή μέρα. Μια ατέλειωτη παιδική χαρά η πόλη. Είχαν βγει και όλα τα εκχιονιστικά στην Αθήνα, με επικεφαλής τον διαβόητο και σεσημασμένο καρχαρία (φωτό)  και έτσι δεν υπήρξαν απρόοπτα και κακά συμβάντα.

Απέφευγαν και τα πεζοδρόμια οι πεζοί, διότι κοντά στο νου κι η γνώση. Βγήκαν μόνο για τα απαραίτητα ψώνια, ενώ η βόλτα για παιχνίδι, κρίθηκε κάθε άλλο παρά άσκοπη.

Χιονοπόλεμος δίχως αύριο, χιονάνθρωποι με μύτη καρότο και μάτια καπάκια από μπουκάλια νερού ή από κουμπιά που έφυγαν λόγω πρόσθεσης κιλών μέσα στην καραντίνα, μικροί μεγάλοι όλοι μαζί στη γιορτή που διοργάνωσε η Μήδεια, η οποία σύμφωνα με τον Ευριπίδη δραπετεύει στην Αθήνα με το φτερωτό άρμα που της έδωσε ο πρόγονος της Ήλιος,  ενώ ο Ιάσονας μένει πίσω χαροκαμμένο μπακούρι πια.

Για μια πόλη που είχε να ντυθεί στα λευκά από το 2008, δεν ήταν λίγο πράγμα. Άφησε για λίγο πίσω το γκρι, το αβέβαιο μέλλον, τα κρούσματα που είναι πολλά στον κεντρικό τομέα Αθηνών, τα τεστ τα γρήγορα και τα αργά, τον εμβολιασμό που πήγε για τσάι για μία μέρα και όλα τα αγχωτικά.

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ κι έτσι την επομένη μιας ανεπανάληπτης χιονόπτωσης, βγήκε ο Ήλιος ο Ηλιάτορας και έγινε η χθεσινή μέρα ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι, μαύρο χιόνι στις άκρες των δρόμων και ένα λευκό σε πασπαλιζέ φάση στις πλατείες, τα μπαλκόνια, τις τέντες, τις κολώνες.

Ας μην έχουμε παράπονο, είδαμε μια άσπρη μέρα.

Από σήμερα πάλι στο ίδιο μοτίβο: μπαλάκι οι ευθύνες για το μπλακάουτ (πως το λέμε στα ελληνικά κύριε Μπαμπινιώτη;) ενώ από το απόγευμα θα ακούσουμε όλες τις απόψεις για το πότε πρέπει να σταματήσει το απαγορευτικό, τις λεπτομέρειες για την επιστρεπτέα προκαταβολή Νο 256 και κυρίως για το πότε θα ανοίξει το λιανεμπόριο και η εστίαση, το φως στην άκρη του τούνελ, το τούνελ στην άκρη του χιονοθύελλας.

Βασική επιδίωξη των ιθυνόντων πρέπει να είναι τα κομμωτήρια γιατί κάποιες που γνωρίσαμε στο ξανθό των κοριτσιών από τη Σκανδιναβία, φέρνουν περισσότερο σε Εσκιμώες πια, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, εμείς μια φορά δεν κρίνουμε,