Έφυγε ο Ντόναλντ και άλλαξαν άρδην οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Πάνε τα δύο κράτη στην Κύπρο, πάνε οι “πειρατικές” επιχειρήσεις σε ξένες ΑΟΖ, πάει ο τσαμπουκάς που τους έδερνε.

Τρέχουν και με τη λίρα οι γείτονες, βρίσκονται σε φάση ανάδρομου Ερμή, με ζητούμενο για τον τουρκικό λαό ακόμη και το ψωμί, νιώθουν το γνωστό σε μας από τη δεκαετή οικονομική κρίση αίσθημα πως ό,τι μπορεί να πάει στραβά θα πάει.

Μετά την κοινή διάσκεψη με τους 27, ο Μπάιντεν μίλησε μια μισή ώρα με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, κάτι που είναι κάτι παραπάνω από ασυνήθιστο και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τα ξένα δίκτυα.

Την ίδια ώρα ο Ταγίπ αναμένει στο ακουστικό του, τίποτα δε γίνεται, μόνο ίσως αν πάρει το μηδέν, μας έφαγε η ψηφιακή τεχνολογία.

Τα λέγαμε ήδη από τον Σεπτέμβρη του 2020, τα πράγματα με την αμερικάνικη Προεδρική εκλογή ήταν τόσο απλά: ή Τραμπ έναν πολιτικό με κόλλημα με την Τουρκία και προσωπικά με τον Ταγίπ ή Μπαϊντενόπουλο και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις;

Ο Θεός της Ελλάδας ήταν για ακόμη μια φορά εκεί.

Το ζήτημα τώρα είναι να εκμεταλλευτούμε τη συγκυρία. Το ταξίδι της ελληνικής διπλωματίας και του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ μέσα στο έτος μόνο εθιμοτυπική δεν θα είναι.

Με σχέδιο, ορατούς στόχους και όχι ευσεβείς πόθους, πρέπει να δέσουμε τα θέματα που μας καίνε, να τα κάνουμε μπετόν αρμέ, να δούμε όχι απλά πρόοδο, αλλά λύσεις: Κύπρος, Αιγαίο, ΑΟΖ, αγωγοί κι ένα σωρό ακόμη διμερή και πολυμερή ζητήματα.

Το παν είναι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, τώρα που όλοι οι αναλυτές βλέπουν πως στην άλλη μεριά του Ατλαντικού έχουν τη διάθεση όχι μόνο να μας ακούσουν, αλλά και να σταθούν αρωγοί.

Τη μπάλα χαμηλά, σύνεση και ιεράρχηση των θεμάτων. Οι καυτές πατάτες είναι στα χέρια του Σουλτάνου.