(Ανανεωμένο)

Σαφής και περιεκτικός ο Έλληνας ΥΠΕΞ δεν άφησε τίποτα να πέσει κάτω, τίποτα ασχολίαστο. Από το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, τη μουσουλμανική μειονότητα, το μεταναστευτικό, τις πτήσεις των γειτόνων πάνω από ελληνικό έδαφος, την ΕΕ που δεν είναι τρίτο μέρος, το Δίκαιο της Θάλασσας, τη Λιβύη, τα πάντα όλα

Το ασυνήθιστο για τα συνήθη διπλωματικά δεδομένα, δυνατό και με “καρφιά” “πινγκ πονγκ” μεταξύ Δένδια και Τσαβούσογλου σχολιάζεται από όλα τα διεθνή δίκτυα.

Μετά το σάλο του sofagate, τα πράγματα άλλαξαν και σε απλά λαϊκά νεοελληνικά το ματς στην Άγκυρα ήρθε διπλό και όβερ από ημίχρονο.

Αν ο Ταγίπ ειχε κατά νου ένα σόου, μια επίδειξη δύναμης για εσωτερική κατανάλωση, απλά έχασε

(Νωρίτερα)

Συνάντηση στην Άγκυρα: θέτει τους όρους του ο Ταγίπ, ρίχνει και “τυράκι”

Η Αθήνα σταθερά σε … κινήσεις αναμονής ή μήπως … «ακινησίας»;

Το θέμα είναι πως όλα γύρω μας κινούνται, το ίδιο και ο Ταγίπ σε κατάσταση βέβαια πανικού, αλλά προσπαθεί ο άνθρωπος να φέρει τα «πάνω-κάτω» αλλά πάντα «εντός, εκτός και επί τ’ αυτά» – δηλαδή να κάνει «ταμείο» τα κεκτημένα του στην Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Παλαιστίνη, Αζερμπαϊτζάν, Αν. Μεσόγειο/Κυπριακό («δυο κυρίαρχα κράτη» συνομοσπονδία), πόρους για μεταναστευτικό και επαυξημένη τελωνειακή ένωση αλλά βασικά και κυρίως να μείνει στην εξουσία.

Τίποτε δεν προσδοκά η ελληνική πλευρά από τη συνάντηση, μιας και πιθανολογείται πως ο Ταγίπ τη ζήτησε για να επαναθέσει όρους και να τηρήσει τα προσχήματα έναντι ΗΠΑ και ΕΕ (ειδικά στην τελευταία η Αθήνα και η Λευκωσία έχουν πάει … «πάσο» αρκούμενες ότι ο Ταγίπ απλώς δε βγάζει στην «γαλάζια του πατρίδα» τα γεωτρύπανα, τα ερευνητικά και τα πολεμικά του).

Εμείς απορρίπτουμε επισήμως τους όρους αλλά οι Τούρκοι επιμένουν σε ένα διμερή πολιτικό διάλογο (εκτός διεθνούς δικαίου),\ χωρίς διαμεσολαβητές (ξαφνικά δεν υπάρχει ΕΕ, ΝΑΤΟ, τίποτα) και πάντα υπό απειλή εξόδου στην Αν. Μεσόγειο, όπου όπως λέει χάρη στην … τουρκική «αυτοσυγκράτηση» δεν υπήρξε θερμό επεισόδιο!! Ε

Εμμένει λοιπόν σε αυτό ο Τσαβούσογλου λέγοντας πως είναι σημαντικός ο διάλογος να μείνει ζωντανός και εκφράζει και μια αισιοδοξία (θα τα βρούμε με τους γείτονες κτλ) και η Αθήνα φυσικά δεν λέει όχι – αλλά αντιδρά στο «εφ’ όλης της ύλης»;

Οι Τούρκοι θα πουν τα δικά τους και εμείς τα δικά μας ( «επί τ’ αυτά» δηλαδή, μόνο που η Άγκυρα δημιουργεί εντάσεις και απειλές…).

Το θέμα της Λιβύης πάντως είναι ένας δείκτης αντιδράσεων. Το coming back που κάναμε στο λιβυκό προβληματίζει για την αποτελεσματικότητα του επειδή η Τρίπολη (δηλ. ο Πρωθυπουργός της Λιβύης στηρίζει και στηρίζεται από την Άγκυρα και άραγε μας ετοιμάζει «τα γεωτρύπανα, τα ερευνητικά και τα πολεμικά του» νοτίως της Κρήτης με βάση το τουρκο-λυβικό μνημόνιο;) , ενώ η Αθήνα στην Βεγγάζη (και στον Πρόεδρο) εμφανίζεται να είναι σταθερή (ίσως επειδή τους στηρίζουμε ως μη φιλό-τουρκους) απορρίπτοντας όλο το «πακέτο» που θέτει έστω και ήπια η Τρίπολη.

Βέβαια αυτή η ελληνική «ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί» θα πάει περίπατο αν και όταν η Αίγυπτος θα πάρει αυτά που θέλει από την Άγκυρα. Γιατί όπως λένε «αν δεν χρησιμοποιείς τα νύχια σου να ξυστείς», κάποια στιγμή δεν θα μπορείς να αναβάλεις τα πάντα κρυπτόμενος πίσω από τις αντιθέσεις τρίτων με την Άγκυρα, είτε αυτοί είναι Ισραήλ, είτε Αίγυπτος, είτε Σαουδική Αραβία, είτε Αραβικά Εμιράτα είτε οι ΗΠΑ (για την ΕΕ και την Γερμανία δεν «συζητάμε», είπαμε έχουμε πάει «πάσο»).

Οπότε δεν γνωρίζουμε πόσο «κατάλληλες είναι οι συνθήκες» για την επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα αφού δεν είναι τυχαίο ότι λίγο πριν από την οριστικοποίηση της συνάντησης με τον Έλληνα ΥΠΕΞ» ο κ. Ερντογάν είχε εξαπολύσει επίθεση εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου εκτοξεύοντας απειλές για υποτιθέμενες έρευνες με τη Λιβύη προφανώς στην περιοχή του τουρκο-λιβυκού Μνημονίου (και της προβολής του) σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας, αλλά και για «επέμβαση» των πλοίων του (των ερευνητικών και των γεωτρύπανων) στην Κύπρο.

Αναρωτιέται κανείς τι διαφορετικό από αυτά περιμένει να ακούσει ο ΥΠΕΞ στην Άγκυρα και τι διαφορετικό από τις επίσημες ελληνικές θέσεις θα μπορούσε (επισήμως ή ανεπισήμως) να θέσει…

Άρα τίποτα το τρομερό δεν αναμένεται από τις συναντήσεις του Νίκου Δένδια στην Άγκυρα, όπου ίσως χαρτογραφηθούν ξανά οι τουρκικές επιδιώξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ίσως με κάτι λιγότερο, με μια υποχώρηση, ως “τυράκι” για να αρχίσει το ανατολίτικο παζάρι.