Αυτό με τα δίδακτρα στη δημόσια εκπαιδευση, κάπου θα το αναφερει το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Αν έρθει και με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, ακόμη καλύτερα για τη δημοκρατικότητα του μέτρου.

Σε ένα μόλις χρόνο τα παιδάκια που λιποθυμούσαν από την πείνα, έχουν και καβάτζα για δίδακτρα. Αυτο σημαίνει έργο, δουλειά, υπευθυνότητα. Και ένας φόρος τιμής για το κίνημα “δεν πληρώνω”.

Άμα σκέπτονται επιβάρυνση και στα δημόσια σχολειά, στα ιδιωτικά θα κρατούν ομήρους τους συγγενείς ως την εξόφληση. Εκτός κι αν αρχισουν καταλήψεις στα ιδιωτικά, έτσι για τη χαρά της εξομοίωσης.

Δεν θα μπουν δίδακτρα στα δημόσια σχολειά. Ένα συμβολικό ποσό θα πληρώνεται σε 100 άτοκες δόσεις, ίσα για να αισθάνεται μπουρζουά ο λαός και όχι κομπλεξικά απέναντι στους ταξικούς του αντιπάλους, που στάλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά, παρά την πολύπλευρη κρίση.

Ο Φίλης αν και διαφωνεί με την πρόταση του βουλευτή -με το επίθετο φυγής του Κωνσταντίνου Καραμανλή- δεν το χαρακτηρίζει γενοκτονία, αλλά “παίδων κάθαρση”.

Ο φιλήσυχος και καλοπροαίρετος πολιτης μάταια ψάχνειι την ημέρα  που κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πει λαλακία.

Αν ήταν αξιόλογος ο Τριανταφυλλίδης θα τον κρατούσαν στην ΕΤ-3, δεν θα καταντούσε ψηφιστής Μνημονίων.

Ας φωνάξουμε λοιπόν όλοι μαζί δυνατά:  Ένα, δύο, τρία: εμπρός για δίδακτρα σε όλα τα σχολεία.