Ένα χρόνο τώρα πηγαίναμε για ΣΥΡΙΖΑ και καταλήξαμε σε μετωπική σύγκρουση με τον καθρέφτη μας.

Τα δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ θα εορτασθούν σε γήπεδο σκουός, τα τρία στο γκαράζ της Βουλής και τα τέσσερα σε ημιυπόγεια γκαρσονιέρα στο Κουκάκι.

Έντονη η σημειολογία από την επιλογή του γηπέδου του Tae Kwon Do. Το άθλημα είναι υποχρεωτικό από τις πολύ μικρές ηλικίες στη Βόρεια Κορέα, καθώς συμβάλει στην υπακοή των πολιτών στο καθεστώς.

Ένα χρόνο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι  οι ανατολικές ακτές των ΗΠΑ χτυπήθηκαν αλύπητα από το χιονιά.

Τουλάχιστον σώθηκε μία χώρα. Στην Ισπανία οι Podemos, αδελφό κόμμα της Κουμουνδούρου δεν κατάφεραν να κερδίσουν τις εκλογές.

Η καριέρα ενός Έλληνα ακαδημαϊκού εκτοξεύθηκε κι εκεί που ήταν δευτεροκλασάτος και sui generis στο Καποδιστριακό, τώρα είναι πιο περιζήτητος και από τον ΓΑΠ στα διεθνή Συνέδρια. Άξιζε τον κόπο και τα όποια δις η ανάδειξη Ελλήνων στο εξωτερικό.

Το πολυθρύλητο «ντου στο Νομισματοκοπείο» δεν έγινε τελικά,  πρώτον γιατί ήταν ανάδρομος ο Ερμής και δευτερευόντως διότι δεν υπήρχε κανένα σχέδιο: ούτε Β, ούτε Χ, ούτε άλλου γράμματος. Καφενειακές κουβέντες και άτυπες επιτροπές. Παραμύθια με δράκο για ενήλικες σε διαρκή εφηβεία.

Το δημοψήφισμα όμως έλαβε χώρα για να επικυρώσει τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις. Ήταν μια κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας και της παγίδευσης των μαζών.

Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου πάλι, ήταν η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα ως τότε πεπραγμένα. Σφουγγάρι και πάμε για άλλα, χωρίς τους πολύ αριστερούς Λαφαζάνη, Ζωή, Γαβριήλ και λοιπούς.

Η καθ’ ημάς  Αριστερά: η προοδευτικότητά της εξαντλείται στο σύμφωνο συμβίωσης, η κοινωνική της ευαισθησία στα δικά της παιδιά, το πολιτικό της όραμα μια συγκαλυμμένη σοσιαλδημοκρατία ανατολικού τύπου, στις χειρότερες στιγμές της.

Ο ένας χρόνος ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει κοινωνικές ομάδες στα κάγκελα. Και είναι αυτές ακριβώς που ως αντιπολίτευση διαβεβαίωνε ότι δεν θα αγγίξει. Ιδίως πάνω στο θέμα του ασφαλιστικού.

Το οποίο, όπως ήταν επόμενο, βρίσκει μπροστά της η Κυβέρνηση και επιδίωξη της είναι να το ξεπεράσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Κοινοβουλευτικές και κοινωνικές.

 

Ο κυβερνητικός εταίρος όμως αντέχει και θα υπερασπιστεί μέχρι τελευταίας ρανίδος του πολιτικού αίματος του τα πάτρια συριζέικα εδάφη, παρά το χαμηλότερο ποσοστό στις εκλογές. Διατηρεί υψηλότατο το φρόνημα των αρχαίων ενόπλων Δυνάμεων και με τελετές όπως αυτή την αλησμόνητη στη Σαλαμίνα, δίνει μια διαφορετική πινελιά στο κυβερνητικό έργο, αναβαθμίζοντας παράλληλα την παρεξηγημένη έννοια του κιτς.