Όχι μόνο δεν κλείνουν τα ανοικτά μέτωπα, όπως προσδοκούσαν στην Κυβέρνηση, αλλά τα προβλήματα διαρκώς και επιτείνονται μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα.

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό έγινε ήδη, όπως όλοι υποψιάζονταν, μη διαχειρίσιμο. Οι Ευρωπαίοι άνοιξαν τα σύνορα στους ευκατάστατους Σύριους, τα έκλεισαν για τους απελπισμένους Αφγανούς. Σαφώς και κάνουν επιλογή, ποιους θα εντάξουν μέσα στις κοινωνίες τους. Οι υπόλοιποι στην “αποθήκη” που λέγεται Ελλάδα μέχρι νεωτέρας. Η κατάσταση στον Πειραιά, στην Ειδομένη, στις Εθνικές οδούς είναι απερίγραπτη και εν πολλοίς μη διαχειρίσιμη.

Στο άλλο μεγάλο θέμα, στο αγροτικό, επίσης διαψεύδονται όσοι πίστευαν ότι θα καταλαγιάσει το πράγμα. Είχαμε γράψει ότι από τη στιγμή που οι Έλληνες αγρότες βγήκαν από το καβούκι της ατομιστικής θεώρησης των πραγμάτων και όντας πεπεισμένοι ότι τα μέτρα σε ασφαλιστικό και φορολογικό, τους οδηγούν σε μαρασμό, θα το πάνε μέχρι τέλους. Ο διάλογος στο Μαξίμου δεν επέφερε κανένα απτό αποτέλεσμα, ενώ οι βουλευτές των αγροτικών Νομών, περνάνε δύσκολες ώρες σε κάθε επίσκεψη στις Περιφέρειες τους.

Και μέσα σε όλο αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, ήλθαν και τα τεχνικά Κλιμάκια της Τρόικας με την Κυβέρνηση να διαμηνύει ότι δεν μπορεί να χειριστεί δύο κρίσεις ταυτόχρονα, τη δημοσιονομική και την προσφυγική.

Σύμφωνα με την πάγια τακτική της, θέτει εμμέσως πλην σαφώς, ζήτημα χαλάρωσης των όρων του Μνημονίου, λόγω των τεράστιων προσφυγικών ροών, τις οποίες καλείται να “διεκπεραιώσει”.

Από την άλλη οι δανειστές δε δείχνουν καμία διάθεση να αλλάξουν στάση αυτή τη στιγμή, αλλά στο τε΄λος της αξιολόγησης ίσως επιφυλάσσουν κάποιο “δώρο” για την Ελληνική Κυβέρνηση. “Δώρο” εντός εισαγωγικών, γιατί ακούγεται ότι θα είναι ένα “poisonus gift”.