Οι «νταραβεριτζήδες»,  οι «επίσκοποι», οι οβιδιακές μεταμορφώσεις συντακτών και μέσων ενημέρωσης, οι «αντικειμενικοί», η κρατική διαφήμιση, οι «ενδιάμεσοι», τα «sites-μαϊμού», οι «τρελοί», οι «μεγάλοι».

Η μεγάλη ζωή, οι θεατρινισμοί δήθεν ισχυρών γνωριμιών και ατελείωτης επιρροής. Άνθρωποι που βροντοφωνάζουν ότι κουμαντάρουν την πολιτική ζωή. Οι «δορυφόροι» που τους ακολουθούν πιστά. Οι απειλές, στην αρχή ως υπερβολή και μετά πιο σοβαρές.

Όσοι γαλουχήθηκαν με το πρότυπο του «Νονού» του Κόπολα και προσάρμοσαν το σενάριο στη σύγχρονη Ελλάδα.

Η ανάγνωση της προκαταρκτικής εξέτασης του Τμήματος Εκβιαστών, η οποία και υπεβλήθη στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, είναι γεμάτη από ονόματα, διευθύνσεις, ιδιότητες, επαφές και περιστατικά. Αλλά κυρίως περιγράφει ανάγλυφα τα γνήσια «αρπακτικά» της ενημέρωσης.

Γιατί έχει ανάγκη η ΕΥΔΑΠ από διαφήμιση;

Υπάρχει μήπως ανταγωνίστρια εταιρεία, μια κάποια Ούλεν,που θα της κόψει μερίδιο αγοράς;

Οι ΔΕΚΟ, ιδίως οι μονοπωλιακές, να αποδίδουν τα πλεονάσματά τους στον κρατικό προϋπολογισμό, μπας και γλιτώσει κανένα χαράτσι ο κόσμος και να αφήσουν τις «δημόσιες σχέσεις».

Να σταματήσει η κρατική διαφήμιση. Μαχαίρι. Τουλάχιστον για όσο υπάρχουν Μνημόνια. Τα Μέσα Ενημέρωσης να βρουν χρηματοδότες από την πραγματική οικονομία και να παίρνουν διαφημίσεις και χορηγίες με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Διότι όσο υπάρχει κρατική διαφήμιση, θα υπάρχουν και σχέσεις εξάρτησης: αμοιβαίες σε ένα φαινόμενο που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «διαπλοκή» ή κυριαρχικές με σχέσεις αφεντικού-υπαλλήλου.

emo.gr