Και να που ξαφνικά μαθαίνουμε για μυστικές συναντήσεις εκδοτών και ηγετών. Κανείς δεν τις φανταζόταν. Θα πέφταμε από τα σύννεφα, αλλά με τόση καλοκαιρία δεν βρίσκουμε.

Αποκλείεται να έχει σχέση το πρωτοσέλιδο του Βήματος με την ποινική δίωξη που ασκήθηκε στον Σ. Ψυχάρη. Εδώ μιλάμε για έγκριτη δημοσιογραφία, όχι για γραφιάδες Δονκιχώτες με ανεδαφικές ανησυχίες για το μέλλον και το Έθνος.

Άλλωστε την Κυριακή των εκλογών (Ιανουάριος 2015) “το Βήμα” είχε βαφτεί κόκκινο. Και μας εξηγούσε “το σχέδιο της επόμενης μέρας”. Προφανώς και είχε δίκιο. Η χώρα είχε ανάγκη από μια αλλαγή, να τελειώνει με τους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης. Να ανοίξει νέα σελίδα. Με προοδευτικό πρόσημο.

Δεν μιλάμε για “πλέμπα” που καταφεύγει σε στυγνούς εκβιασμούς στελεχών ΔΕΚΟ για να κονομήσει από χορηγίες. Εδώ μιλάμε για το “Σύστημα”. Με κεφαλαίο το σίγμα. Όπως λέμε “Συγκρότημα”.  Αυτό που ανεβοκατεβάζει Κυβερνήσεις δεκαετίες τώρα. Δεν καταθέτει αιτήματα. Μόνο δέχεται. Όλοι άλλωστε έτρεχαν να τους εξυπηρετήσουν. Εθελοντές υπηρέτες. Αν ψάξουμε πραγματικό “αντισυστημικό” πολιτικό στην Ελλάδα, θα πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω. Κι εκεί ίσως έχουμε αμφιβολίες. Οι σύγχρονοι έπαιζαν πάντα στα σίγουρα. Καλόπιαναν τον “αυτοκράτορα” των media αλλά και τον εκλεκτό του διάδοχο.

Πρόκειται για ένα στενό κύκλο ανθρώπων που κρατάνε τη χώρα στα χέρια τους. Κυριολεκτικά. Είναι πίσω από κάθε καλό deal, αλλά και πίσω από κάθε ιλιγγιώδη άνοδο πολιτικού ανδρός. Πίσω από όλους τους διαχρονικούς “σωτήρες”. Είναι αυτοί που η τρόικα ακτινογραφώντας τη σύχρονη Ελλάδα ονόμασε “ολιγάρχες”. Οι οποίοι “αφού δεν μπόρεσαν να σώσουν την Ελλάδα, κοίταξαν να σώσουν τον εαυτό τους”, όπως έλεγε κι ένας ιστορικός εκδότης που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

Στην πραγματικότητα είναι οι μοαδικοί “τιμαριούχοι” της χώρας . Όλοι οι πολιτικοί με φιλοδοξίες μπαίνουν στα χωρικά τους ύδατα οικειοθελώς. Στα στενά των δικών τους Δαρδανελλίων, γίνονται εφήμερα πιόνια που φροντίζουν στοργικά για τη μακροήμερευση του αυτοκράτορα και των αυλικών. Οι πιο ανυποψίαστοι χάζευαν μία γάτα Ιμαλαΐων. Είναι μια π(χ)οιοτική αναβάθμιση. Παλιότερα τους έδειχναν μια προβατίνα.