Αν παρατηρήσεις τα πρόσωπα τους θα καταλάβεις πόσο έχουν σκληρύνει μέσα τους, μοιάζουν με ενήλικες αλλά έχουν σώμα 7χρονου. Πολλά απ’ αυτά είχαν όνειρα να γίνουν κάποτε γιατροί, ζωγράφοι, δάσκαλοι και να πραγματοποιήσουν κάθε τους επιθυμία. Τελικά έγιναν γιατροί για τη δική τους ψυχή, ζωγράφοι φτιάχνοντας στο μυαλό εικόνες του αύριο και δάσκαλοι σε όλους εμάς που στα 7 μας πηγαίναμε σχολείο με τη καινούρια τσάντα και κλαίγαμε όταν οι γονείς μας αρνιόντουσαν να μας πάρουν κάτι.

Τα προσφυγόπουλα αποτελούν τα μεγαλύτερα θύματα της τρομοκρατίας αυτής που βιώνουμε στη σημερινή εποχή. Ταξιδεύουν όχι αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, αλλά χωρίς να το θέλουν διωγμένα με τις οικογένειες τους από το ίδιο τους το σπίτι, από την ίδια τους τη πατρίδα. Στη καλύτερη των περιπτώσεων θα φτάσει όλη η οικογένεια, στη χειρότερη ίσως και να μη φτάσουν ποτέ όλοι ή να μη φτάσει κανένας.

Τα λιμάνια είναι γεμάτα με παιδιά χαμένα και μόνα που πρέπει να παραμείνουν παιδιά ακόμη και σ’ αυτές τις φριχτές συνθήκες χωρίς να ξέρουν το γιατί που ούτε θα το μάθουν και ποτέ. Ξεκινούν το ταξίδι της ζωής που ίσως να μην είναι όμορφο όπως τα ταξίδια που ξέρουμε εμείς.
Τόσα χιλιόμετρα μέσα στο κρύο χωρίς παπούτσια, ζεστά ρούχα ή φαγητό, ΧΩΡΙΣ το δικαίωμα στη ζωή που το αρμόζει. 10.000 προσφυγόπουλα έχουν εξαφανιστεί αφότου έφτασαν στην Ευρώπη.

Αυτά τα παιδιά δε θα έρθουν να σου ζητήσουν Barbie, Batman και ότι θα σου ζητούσε ένα παιδί της ηλικίας του που ζει σε νορμάλ συνθήκες. Θα σου δείχνει τα γυμνά του πόδια ζητώντας παπούτσια κλαίγοντας γιατί τα έχασε όταν έσκασε η βάρκα, θα περιμένει στην ουρά για να πάρει λίγο γάλα γιατί δε ξέρει αν θα φάει όλη μέρα και θα σε κυνηγήσει γιατί έχει την ανάγκη να κάνει ότι κάνει ο καθένας στην ηλικία του: να παίξει. Στο τέλος θα σου το ξεπληρώσει με ότι του έχει απομείνει: Τα δυο χέρια του που θα σχηματίζουν μια πελώρια αγκαλιά.

Δε γεννήθηκαν εγκληματίες και εχθροί των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά γεννήθηκαν και θα γεννιούνται σε βάρκες της πλάκας επειδή είναι θύματα αυτών. Θα πνίγονται κάθε μέρα στο βωμό του χρήματος, της δόξας και του κύρους κάποιων άλλων παιδιών που μεγάλωσαν με πλούτη, έγιναν αχόρταγα, ήθελαν κι άλλα κι έγιναν κυβερνήσεις.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Ένα από αυτά αναφέρει: Όλα τα παιδιά έχουν αυτά τα δικαιώματα, ανεξάρτητα από το ποια είναι, που ζουν, τι κάνουν οι γονείς τους, τι γλώσσα μιλάνε, ποια είναι η θρησκεία τους, αν είναι αγόρια ή κορίτσια, ποιες είναι οι παραδόσεις τους, αν έχουν κάποια αναπηρία, αν είναι πλούσια ή φτωχά. Κανένα παιδί δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται άδικα για κανένα λόγο.
-Τα σχόλια και οι διαπιστώσεις δικές σας-