Η Κυβέρνηση θα μπορούσε να απαντήσει με καταστολή στις διαθέσεις των αγροτών να αποκλείσουν το Σύνταγμα. Υπήρχε άλλωστε αμφυθυμία και διαφορετικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση των οργισμένων αγροτών. Επέλεξε να μην φανεί αυταρχική, να μη χάσει τη “δημοκρατικότητα” της. Αν και δεν έλειψαν τα επεισόδια, από το πρωί της Παρασκευής, οι εντολές ήταν σαφείς προς τις δυνάμεις καταστολής: ανοχή και περιορισμός της χρήσης βίας ή χημικών. Μόνο στις “οριακές” καταστάσεις.

Η αλλαγή διάθεσης φάνηκε και προς τις δηλώσεις των Υπουργών. Η επίκληση του διαλόγου, χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάραμμα ή δεσμεύσεις, αφήνει μόνο την εντύπωση της καλής διάθεσης. Τίποτα περισσότερο. Παράλληλα εξυπακούεται ότι αναμένει κάτι αντίστοιχο και από τους αγρότες. Μισό βήμα πίσω.

Η τακτική της Κυβέρνησης είναι απλή: επέλεξε να μην συγκρουστεί με το τσουνάμι των αγροτών που κατευθύνθηκαν με κάθε μέσο στην Αθήνα, αλλά να τους χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό όπλο προς τους δανειστές!

Στις απαιτήσεις τους, θα αντιτάξει το επιχείρημα της αυξανόμενης λαϊκής οργή.ς Και όχι απλά μιας συντεχνίας, αλλά των εκπροσώπων του πρωτογενούς τομέα, της ραχοκοκκαλιάς της ελληνικής υπαίθρου. Θα εμφανιστεί πρόθυμη να υλοποιήσει τα μέτρα θεωρητικά, αλλά θα δηλώσει ότι είναι αδύνατον να υλοποιηθούν πρακτικά. Θα προσπαθήσει να πείσει ότι ο λαός βρίσκεται στα όρια του.

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις θα χρησιμοποιηθούν ως ανάχωμα στις διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις των δανειστών. Αν στην εξίσωση βάλουμε και το πολυδαίδαλο προσφυγικό, αλλά και τις νέες τηλεοπτικές άδειες δημιουργούνται οι προϋποθέσεις του αγαπημένου παιγνίου του Πρωθυπουργού: το νέο σιμουλτανέ ( ένας ισχυρός παίκτης στο σκάκι αντιμετωπίζει ταυτόχρονα έναν μεγάλο αριθμό αντιπάλων) έχει στηθεί, και το ζήτημα είναι αν θα κερδίσει κάτι αυτή τη φορά η Κυβέρνηση, ή θα εξαναγκαστεί να αποδεχτεί εκ νέου το σύνολο των απαιτήσεων των δανειστών.

Εκτός από την έντονη πνευματική προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει και τους επιδέξιους διπλωματικούς χειρισμούς που χρειάζονται, η Κυβέρνηση αυτή τη φορά έχει ένα καλό χαρτί προς αξιοποίηση: τις προσφυγικές ροές και το τρόμο που αυτές προκαλούν στην Κεντρική, Βόρεια και Δυτική Ευρώπη.