Ένας καθηγητής της Οξφόρδης είναι πλέον πλουσιότερος κατά 700.000$, επειδή κατάφερε να λύσει ένα μαθηματικό γρίφο 300 ετών. Το 1994, ο Andrew Wiles, 62 ετών, έλυσε το Τελευταίο Θεώρημα του Fermat, το οποίο έθεσε ο μαθηματικός του 17ου αιώνα Pierre de Fermat, το οποίο συχνά αναφέρεται και ως υπόθεση του Φερμά. Ήταν πεπεισμένος ότι το θεώρημα αποδεικνυόταν, μόνο που άφησε το τιτάνιο έργο της απόδειξης για τους μεταγενέστερους Μαθηματικούς.

Τον 17ο αιώνα, μελετώντας το βιβλίο “Αριθμητικά” του Διόφαντου, ο Πιέρ ντε Φερμά στάθηκε στο πυθαγόρειο θεώρημα (x²+ψ²=z²) και σημείωσε στο περιθώριο της σελίδας το συμπέρασμα ότι είναι αδύνατον να ισχύει στη γενική του μορφή, για εκθέτη n μεγαλύτερο του 2.. Επίσης συμπλήρωσε: ” Έχω ανακαλύψει μια πραγματικά θαυμάσια απόδειξη, όμως το περιθώριο της σελίδας είναι πολύ στενό για να την αναπτύξω”. Για τα επόμενα 350 χρόνια, η φράση αυτή του Φερμά έγινε έμμονη ιδέα των πιο διάσημων μαθηματικών μυαλών, που από τότε ρίχνονται σ΄ έναν φοβερό αγώνα για την επίλυση του διασημότερου μαθηματικού προβλήματος.

Ο Wiles θα ταξιδεύσει στο Όσλο της Νορβηγίας, τον Μάιο για να παραλάβει το Βραβείο Άμπελ 2016 – συμπεριλαμβανομένων των τιμών και της χρηματικής αμοιβής – για την απόδειξη του, την οποία η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων αποκαλεί μια «κοσμοϊστορική στιγμή» στον τομέα των μαθηματικών. «Ο Wiles είναι ένας από τους πολύ λίγους μαθηματικούς, αν όχι ο μοναδικός, του οποίου η απόδειξη ενός θεωρήματος έχει γίνει διεθνή είδηση», δήλωσε η ακαδημία στην ανακοίνωση για το κατόρθωμα του.

Τα βραβεία Άμπελ, προς τιμή του ιδιοφυούς φτωχού Νορβηγού μαθηματικού, που πέθανε σε ηλικία μόλις 27 ετών αποτελούν την ύψιστη διάκριση για ένα μαθηματικό.

Ο γρίφος είχε στοιχειώσει τον Andrew Wiles για χρόνια. Η Times Higher Education σημειώνει ότι ο ίδιος είχε δείξει ενδιαφέρον για αυτό από όταν ήταν νεαρός, οδηγώντας σε επτά χρόνια εντατικής μελέτης στο Πρίνστον, πριν φτάσει στην στιγμή της ανακάλυψης. Βρήκε την απόδειξη που έψαχνε με τη χρήση μιας μεθόδου που περιλαμβάνει τρία διαφορετικά πεδία που δεν σημαίνουν τίποτα για τον απλό άνθρωπο, αλλά τα πάντα για να brainiacs που προσπαθούσαν  να λύσουν το πρόβλημα: μιγαδική ανάλυση, ελλειπτικές καμπύλες, και αναπαραστάσεις Galois .

«Η Εξίσωση του Fermat ήταν το πάθος μου από μικρή ηλικία, και η επίλυση της μου έδωσε μία συντριπτική αίσθηση εκπλήρωσης», δήλωσε. Ο Wiles λέει ότι ελπίζει το έργο του να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους νέους και υποσχόμενους άσους των μαθηματικών «να αναλάβουν τα μαθηματικά και να εργαστούν στις πολλές προκλήσεις αυτού του όμορφου και συναρπαστικού επιστημονικού πεδίου».

Η απόδειξη του έδωσε νέα πνοή στη Θεωρία Αριθμών, αυτό το ιδιαίτερο παρακλάδι των Μαθηματικών.

Απόδοση: Ιωάννα Τζιαφάλια