Owen Ullmann, USATODAY

Στα πρώτα χρόνια της θητείας του Ronald Reagan η γυναίκα του, Nancy, θεωρούνταν “πρόβλημα”. Ξόδεψε αλόγιστα χρήματα στη διακόσμηση του Λευκού Οίκου και διοργάνωνε λαμπερά πάρτι σε μία εποχή που η χώρα βρισκόταν σε ύφεση, που χαρακτηριζόταν από υψηλό πληθωρισμό και ανεργία. Εκείνη τη χρονική περίοδο ήμουν ένας δημοσιογράφος που κάλυπτε τη κυβέρνηση Reagan για το Associated Press και αργότερα για τον όμιλο Knight-Ridder. Και, παραδέχομαι, ήμουν ανάμεσα στους δημοσιογράφους που έγραφαν επικριτικά άρθρα για την Πρώτη Κυρία: Το αφοσιωμένο βλέμμα της όταν κοιτούσε τον Πρόεδρο. Τα αυστηρά μέτρα προστασίας, που η ίδια λάμβανε, για την εικόνα του και τη μηδενική ανοχή που έδειχνε σε βοηθούς του, όταν αυτοί έκαναν το παραμικρό λάθος. Η αγάπη της για την υψηλή ραπτική και την αίγλη σε μία περίοδο δυστυχίας. Το γεγονός ότι προσέλαβε αστρολόγο μετά τον απόηχο του σχεδόν μοιραίου πυροβολισμού του συζύγου της, για να σιγουρευτεί ότι οι μελλοντικές εκδηλώσεις θα ήταν ασφαλείς για εκείνον.

Ωστόσο, στα μετέπειτα χρόνια που κάλυψα τον Λευκό Οίκο, άρχισα να εκτιμώ τη μεγάλη επιρροή που είχε η Nancy Reagan στις εγχώριες και ξένες πολιτικές του άντρα της , που στόχευαν στην εξασφάλιση μιας επιτυχημένης Προεδρίας. Ήταν η μόνη έμπιστη φίλη και η Νο. 1 σύμβουλος του προέδρου. Εκ των υστέρων, πρέπει να ομολογήσω ότι υπηρέτησε τον άντρα της – και την πατρίδα – πολύ καλά.

Ενώ ο πρόεδρος Reagan εκφωνούσε ομιλίες που εξέφραζαν τις συντηρητικές απόψεις του για μικρή κυβέρνηση και την αντιπάθεια του για τη Σοβιετική Ένωση – η Nancy ισοστάθμιζε τις ακραίες δηλώσεις του για να παρουσιάσει έναν ρεαλιστή Πρόεδρο που μπορούσε να έλθει σε συμφωνία με την αντιπολίτευση στο Κογκρέσο, ή να διαπραγματευθεί με τους Σοβιετικούς ηγέτες στους οποίους προηγουμένως είχε επιτεθεί λεκτικά. Τέτοιου είδους διακομματικές συμφωνίες που προωθούσαν τα δημόσια ζητήματα είναι ανύπαρκτες σήμερα στην Ουάσιγκτον.

Στην εγχώρια πολιτική, η Nancy Reagan ενθάρρυνε συμβιβασμούς σχετικά με πολιτικές του προϋπολογισμού για τη διατήρηση κάποιων προγραμμάτων για τους φτωχούς ,με αντάλλαγμα περικοπές άλλων προγραμμάτων που δεν απευθύνονταν σε όσους είχαν ανάγκη. Παρά το γεγονός ότι ο Πρόεδρος υποστήριζε το κίνημα κατά της άμβλωσης, η Nancy τον συγκρατούσε από τη λήψη μέτρων που θα περιόριζαν περαιτέρω το δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση, κρατώντας τον σύμφωνο με την πλειοψηφία του έθνους. Σε μια εποχή που η κοινωνία ήταν σε μεγάλο βαθμό ομοφοβική και οι διακρίσεις κατά των ομοφυλοφίλων ήταν κανόνας, η Nancy κήρυξε την ανοχή προς τους ανθρώπους όλων των σεξουαλικών προσανατολισμών. Συχνά καλούσε gay φίλους από το Hollywood στο Λευκό Οίκο και μάλιστα ενθάρρυνε τον διορισμό των ομοφυλοφίλων – οι οποίοι δεν είχαν εκδηλωθεί – σε διοικητικές θέσεις.

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η Nancy ενθάρρυνε το σύζυγό της να διαπραγματευτεί με τους Σοβιετικούς συμφωνίες ελέγχου των εξοπλισμών. Αυτός αρνήθηκε να έχει επαφές με οποιουσδήποτε Σοβιετικούς ηγέτες κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του. Τελικά είχε επαφές στη δεύτερη θητεία του, δημιουργώντας μια ισχυρή σχέση με τον τότε σοβιετικό πρόεδρο Mikhail Gorbachev. Συναντήθηκαν τέσσερις φορές – στη Γενεύη, το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα. (Κάλυψα και τις τέσσερις συνόδους κορυφής.) Οι συναντήσεις τους οδήγησαν σε αρκετές ευκαιρίες περιορισμού των εξοπλισμών, μια αξιόλογη φιλία μεταξύ ενός αντι-κομμουνιστή και ενός  δια βίου κομμουνιστή. Αμφότεροι «χρεώθηκαν» αργότερα τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Η Nancy ποτέ δεν επισκίασε το σύζυγό της και ποτέ δεν πιστώθηκε αυτά τα επιτεύγματα. Στεκόταν πάντα στη σκιά του, τον ενθάρρυνε, ψιθυρίζοντας απαντήσεις σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, όταν ο ίδιος δεν μπορούσε να σκεφτεί. Ακόμη, αναδιοργάνωσε την τελετή για την υπογραφή μιας πυρηνικής συνθήκης με τη συμβουλή του αστρολόγου της. Βλέποντας ένα νέο επεισόδιο του House of Cards τις προάλλες, θυμήθηκα τους Reagans, όταν η Πρώτη Κυρία Claire Underwood είπε στον σύζυγό της, Frank, κατά τη διάρκεια ενός καυγά τους ότι ήταν μια ομάδα και είχαν επιτυχία όταν δούλευαν μαζί, όχι όταν υπομόνευαν ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια για τους Reagans. Ήταν μια σπουδαία ομάδα, χωρίς ραδιουργίες και καυγάδες. Λάτρευαν ο ένας τον άλλον και είχαν μια στενή σχέση σε αντίθεση με οτιδήποτε άλλο έχω δει στην Ουάσιγκτον.

Η Nancy Reagan υπήρξε απαραίτητη για την επιτυχία του Ronald Reagan. Και η χώρα επωφελήθηκε από την παρουσία της.

 Απόδοση: Ιωάννα Τζιαφάλια