Ο Τουσκ μαρτύρησε το βρώμικο παιχνίδι της Ευρώπης στο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Ως “πρώην ανατολικός”  δεν διαθέτει το δυτικό τακτ, να μη λέει αυτά που δεν πρέπει.

Οι δυτικές χώρες έχουν όλες ανεξαιρέτως πληθυσμούς που γερνάνε. Θέλουν να στηρίξουν τα ασφαλιστικά τους συστήματα μακροπρόθεσμα.Έχουν επίσης ανάγκες σε ανειδίκευτο προσωπικό, για να κάνουν τις δουλειές που πολύ δύσκολα κάνουν οι γηγενείς. Θέλουν φθηνό εργατικό δυναμικό, όταν έχουν σε εξέλιξη μεγάλα δημόσια έργα.

Έχουν ανάγκες σε επιστημονικό προσωπικό, ιδίως από ανθρώπους νεαρής ηλικίας. Θα μαζέψουν τον ανθό από κάθε ταλαίπωρη ή ταλαιπωρημένη χώρα, θα τον μπολιάσουν στη δική τους κουλτούρα, θα είναι κοσμήματα για τις τοπικές κοινωνίες τους: ο γιατρός, ο μηχανικός, ο Καθηγητής Πανεπιστημίου.

Και ασφαλώς θα χαρούν να φιλοξενήσουν όποιον από την εμπόλεμη ή μη πατρίδα του κατορθώσει να φέρει μια μικρή ή μεγάλη περιουσία. Αυτόν, την οικογένεια του και κυρίως τα λεφτά του. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν πάντα ανάγκη από μία μικρή ή μεγάλη ένεση ρευστότητας.

Έτσι, υπό το πρίσμα του “ανθρωπισμού” δήλωσαν πως θα φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες. Με πρώτη τη γερμανίδα καγκελάριο. Και πήραν δεκάδες χιλιάδες. Εκατοντάδες. Άρχισαν να έρχονται κι αυτοί που δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές. Και τότε ο “ανθρωπισμός’ πήγε περίπατο. Έβαλαν τις χώρες-δορυφόρους τους να κλείσουν τα σύνορα. Όχι απότομα, αλλά όπως κλείνει κανείς μια βαριά πόρτα. Σιγά-σιγά και με αποφασιστικότητα.

Ο Τουσκ είναι περίπου περήφανος για αυτό που έγινε. Κι αν σαράντα χιλιάδες ψυχές έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα είναι χρήσιμη “παράπλευρη απώλεια”. Οι εικόνες από την Ειδομένη, από τον καταυλισμό μέσα στο βούρκο, θα κάνουν το γύρο του κόσμου. Θα σταλεί το μήνυμα “πήραμε, δεν θέλουμε άλλους”. Το μήνυμα θα το λάβουν όλα τα κυκλώματα διακίνησης. Μη στέλνετε άλλους. Μη φτιάχνετε κι άλλα πλαστά διαβατήρια. Όταν χρειαστούμε κι άλλους θα σας έχουμε στα υπόψιν.

Κι έμεινε η Ελλάδα της κρίσης αρωγός σε αυτούς τους άτυχους.

Μια Ελλάδα με τόσα χρόνια ύφεσης και δυστυχίας σαν σε πόλεμο.

Που όμως έχει τον ελληνικό τρόπο. Τον πολιτισμό της, βαθιά στις ψυχές των αγνών ανθρώπων της. Οι οποίοι θα μαζέψουν ναυαγούς, θα ταΐσουν μωρά, θα δώσουν ψωμί, κουβέρτες κι ένα κατάλυμα για τη νύχτα.

Θα τους φερθούν όπως αρμόζει σε ανθρώπους.

Οι αξίες αυτές είναι ελληνικές, όχι ευρωπαϊκές. Ευρωπαϊκός είναι ο ανθρωπισμός είναι “αλά καρτ”, η προσφορά με το “ζύγι”, η επιδίωξη των συμφερόντων τους μέσα από τις κρίσεις.

Ο Ελληνισμός είναι πανανθρώπινος.  Ο “ευρωπαϊσμός” είναι η εκδοχή του σύγχρονου αποικιοκράτη. Μετέρχεται όλων των μέσων για να πετύχει τους σκοπούς του. Και ιδίως να χαλιναγωγήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη. Την οποία άγει και φέρει κατά το δοκούν.-