Οι ταπεινοί Warriors έσπασαν το απίθανο ρεκόρ των Bulls!

Για όσους παρακολουθούν στενά τα τεκταινόμενα στον “μαγικό κόσμο” του ΝΒΑ, μόνο έκπληξη δεν αποτέλεσε το 73-9 των Warriors. H ομάδα του Όκλαντ, μπήκε με σπασμένα τα φρένα στη σεζόν, έφθασε σε ένα 20-0 περίπου άνετα και αν δεν “καίγονταν” για νίκη και είσοδο στα πλέι οφ κάποιοι αντίπαλοι, θα έκαναν ακόμη λιγότερες από εννέα ήττες! Δεν έχασαν από καμία ομάδα δεύτερη φορά, δεν είδαν κανένα ματς σαν αγγαρεία και έτσι έσπασαν το μυθικό ρεκόρ των Bulls, οι οποίοι το πέτυχαν τη χρονιά που οι Τζόρνταν και Πίπεν πλαισιώνονταν από τον μουρλο-Ρόντμαν

Ο μαγικός Στήβεν Κάρι, επαναπροσδιορίζει το άθλημα. Έχοντας βάλει κατ΄επανάληψη 20 πόντους σε μία μόνο περίοδο, σουτάροντας κατά ριπάς, αλλά και δίνοντας “τρελές” ασσίστ, είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς του ΝΒΑ. Αν δε, οδηγήσει την ομάδα του στο repeat, θα μπει στο πάνθεον των λίγων παικτών που έχουν καταφέρει κάτι ανάλογο.

Αντίπαλος του ο Λεμπρόν με τους Καβαλίερς, αλλά και οι “γερόλυκοι” του Σαν Αντόνιο. Δύσκολο να σκεφτούμε τρίτη ομάδα να τους κοντράρει. Υπό προϋποθέσεις και εφόσον υπερβούν εαυτούς, μπορεί να μπουν στο κόλπο του τίτλου και οι Θάντερ.

Κόμπε, ο απόλυτος σταρ!

Κανένα ρεκόρ όμως, δεν στέκεται εμπόδιο στο να λάμψει το άστρο του Κόμπε, έστω για τελευταία φορά. Βγήκε από τα παρκέ, έχοντας βάλει 60 πόντους στο τελευταίο ματς!

Και όσο κι αν η άμυνα που τον έπαιζαν να εμπεριείχε σεβασμό, δεν παύει να είναι μία εμφάνιση δίχως προηγούμενο για ένα παίκτη στο όριο του “παλαίμαχου”.

Με είκοσι χρόνια στο κορυφαίο πρωτάθλημα, ο Κόμπε πήγε κατευθείαν από το σχολείο στο ΝΒΑ, κάτι που δεν συνηθιζόταν την εποχή εκείνη. Ήταν όμως έτοιμος και έδωσε στη έννοια του σούτινγκ γκαρντ, του “δυαριού” που συνηθίζουν να λένε οι μπασκετικοί, την πιο αυθεντική εκδοχή του.

Μια χαμένη χρονιά για τους Lakers (17 νίκες, 65 ήττες) μετατράπηκε σε μια διαρκή γιορτή. Το marketing στο ΝΒΑ είναι πρωταγωνιστής και δεν είναι διόλου τυχαία, η ανά την υφήλιο δημοτικότητά του.

Ο Κόμπε θα φύγει με πέντε δαχτυλίδια, το ανεπανάληπτο treee-peat των ετών 1999-2002 με τον Φιλ Τζάκσον στον πάγκο (που μετακινήθηκε από τους Bulls) και τον απίστευτο Σακίλ Ο Νιλ, αλλά και τη διετία 2009-2010 που εκμεταλλεύτηκε την έλευση του Πάου Γκασόλ στο Λος Άντζελες για να μεγαλουργήσει ξανά.

Τα κατορθώματα του Κόμπε Μπράιαντ σίγουρα δεν αφήνουν ασυγκίνητο το Steve Curry και την παρέα του. Θέλουν να πιάσουν το νήμα από εκεί που το άφησε ο Κόμπε και μέσω του Φιλ Τζάκσον να συνδεθούν νοερά και να καταρρίψουν και τα άλλα κατορθώματα των Chicago Bulls των ΄90s.